Ξίφης & Εμπαθής - Κοίτα την αλήθεια ρε να δεις

Описание: Ενόργανο:
ΠΝ 2018
Στίχοι:

Ξίφης
Γάμα τη κορυφή! Είναι η ρίζα που κρατάει ένα δέντρο στη ζωή, κι όσο ριζώνει βαθειά μέσα στη γη.
Τόσο το δέντρο δυναμώνει, πλάθουμε θεμέλια ώστε η ρίζα να απλώνει, άσε την κορυφή.
Γι' αυτούς που θέλουν να 'ναι μόνοι γιατί η θέση είναι μία κι εμείς διαλέξαμε να 'χουμε το τιμόνι.
Οδηγείς σ' ένα ταξίδι που υπάρχουνε εγωισμοί και πόνοι, υπομονή θέλει για να 'ρθεις νικητής.
Σε κάθε σου ανηφόρι κάθε μάχη θέλει δυνατή ψυχή κι όχι να είσαι με το ζόρι!
Κάθε αλήθεια στο μικρόφωνο σημαίνει νόμοι, παράνομοι σημαίνει πως αγάπη νοιώθουμε.
Για αγάπη γράφουμε, σημαίνει πως αυτό που νοιώθουμε αυτό θα κάνουμε, σημαίνει ό,τι στη ζωή συμβαίνει.
Σημαίνει πως η μουσική μας δένει, σημαίνει πως είσαι ό,τι ακούς γι' αυτό πρόσεχε στ' αυτιά σου τι.
Θα μπαίνει, μπορεί να πάρεις γνώση αλλά μπορεί και να σε φέρνει πιο κοντά σε μια ζωή.
Χαμένη, εσύ διαλέγεις πως να ζεις, κοίτα την αλήθεια ρε να δεις!

Ρ Ε Φ Ρ Ε Ν
Τα λάθη είν' οδηγίες της ζωής με άλλο τρόπο,
μπήκαμε έστω κι αργά στον κόπο να εννοήσουμε.
Λύσαμε Αλεξανδρινά τον πιο δύσκολο κόμπο,
και δώσαμε όρκο στην ουσία να επενδύσουμε!
Είπαμε να δείξουμε το δρόμο,
σε μια γενιά που 'χει τη διασκέδαση μόνο τρόπο ζωής.
Δε ξέρω αν θα ΄χουμε και στο έπειτα έναν λόγο,
για σας να πολεμήσουμε ξανά εμείς!
ΚΟΙΤΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΡΕ ΝΑ ΔΕΙΣ !!!!!!

Εμπαθής
Σαν δέντρο στη γη μου βαστώ, ακόμα αγέρωχα! Ακόμα φύση, ακόμα δίπλα από τον γέροντα.
Μένουν αφανέρωτα τα βράδια μας, γυρεύουμε του πνεύματος λάμψη κι όχι της δέρεως τα καράτια μας.
Το χρήμα είναι στα καράβια μας, στους ξένους που γλεντάν και κονομάν διπλά από τη κατάντια μας.
Είδανε τα μάτια μας τη γύμνια, τη δίψα "για το φαίνεσθαι", ζούγκλα μ' ανθρωποειδή αγρίμια.
Μου κάνει τσαλίμια η άλλη ενώ είμαι δίπλα με τη κοπέλα μου, η ηδονή πατά την ηθική γαμώ τη.
Τρέλα μου, έπαψα να μπαίνω στο χορό έστω και στη σκέψη, βλέμμα χαμηλά κι όποιος αντέξει.
Είχαμε μπερδέψει μες στους δρόμους κάποιους ρόλους και τους λόγους που υπάρχουμε και είμαστε εδώ.
Και πουλήσαμε, πληγώσαμε τους πιο καλούς ανθρώπους γιατί μέσα μας φύτρωνε αδερφέ μου το κακό.
Το εγωιστικό, φτηνό κομμάτι, που λίγο ακόμα και θα μας έβγαζε τ' όνομα και το μάτι.
Είδαμε ελάχιστοι ν' απάτη, ξεφύγαμ' απ' τη λάσπη και ξαναγεννηθήκαμε απ' τη στάχτη!