দ-পৰ্বতীয়া মন্দিৰ ||Da Parbotia Temple at তেজপুৰ

Описание: ভাৰতীয় অসম ৰাজ্যৰ পশ্চিম তেজপুৰৰ অতি ওচৰৰ এখন সৰু গাঁও ডা পাৰবতীয়া। গাঁওখনত আহোম যুগত ইটাৰে নিৰ্মিত আন এটা শিৱ মন্দিৰৰ ধ্বংসাৱশেষৰ ওপৰত ষষ্ঠ শতিকাৰ এটা প্ৰাচীন মন্দিৰৰ উল্লেখযোগ্য স্থাপত্যৰ অৱশিষ্ট আছে।[1][2] ১৯২৪ চনত ইয়াত কৰা প্ৰত্নতাত্ত্বিক খননত ষষ্ঠ শতিকাৰ প্ৰাচীন বস্তু এটা শিলৰ দুৱাৰৰ ফ্ৰেমৰ আকৃতিত বিস্তৃত খোদিত কৰা হৈছে।[1] আহোম যুগত নিৰ্মিত মন্দিৰৰ ধ্বংসাৱশেষ প্ৰাচীন মন্দিৰৰ ভেটিৰ ওপৰত নিৰ্মিত আৰু ইয়াৰ আকাৰত শিলৰ পকী বিন্যাস পৰিকল্পনা আৰু মণ্ডপৰ আকৃতি।[3][2] এই কমপ্লেক্সটো ভাৰতৰ প্ৰত্নতাত্ত্বিক জৰীপৰ অধীনস্থ আৰু ইয়াৰ গুৰুত্ব আৰু উল্লেখযোগ্যতা প্ৰাচীন কীৰ্তিচিহ্ন আৰু প্ৰত্নতাত্ত্বিক স্থান আৰু অৱশিষ্ট আইন ১৯৫৮ৰ অধীনত লিপিবদ্ধ কৰা হৈছে।


দহ পাৰ্বতীয়ত পোৱা প্ৰাচীন সামগ্ৰীসমূহ ভাস্কৰবৰ্মান যুগৰ আগতে ৫ম বা ষষ্ঠ শতিকাত নিৰ্মিত মন্দিৰ কমপ্লেক্সৰ পৰা পোৱা বুলি অনুমান কৰা হৈছে। মল্ডিং আৰু ইয়াৰ স্থাপত্য শৈলীৰ ভিত্তিত অনুমান কৰা হয় যে টেৰাকোটাৰ ফলকবোৰ নিশ্চিতভাৱে ষষ্ঠ শতিকাৰ পিছৰ নহয়; অসমত লক্ষ্য কৰা মটিফৰ পৰিৱৰ্তিত ৰূপে এই মূল্যায়ন নিশ্চিত কৰে। বিশেষকৈ ধ্বংসাৱশেষৰ মূৰ্তিৰ শৈলীগত এই ধৰণৰ স্থাপত্যৰ বৈশিষ্ট্য উত্তৰ ভাৰতত, গুপ্ত যুগৰ ভূমি আৰু নাচা কুথাৰাৰ মন্দিৰত দেখা যায়। এই সময়সীমাৰ অধিক নিশ্চয়তা গংগা আৰু যমুনা নদীৰ খোদিত শিল্পকৰ্মৰ দ্বাৰা পোৱা যায়, যিবোৰো গ্ৰীক স্থাপত্যৰ সৈতে মিল আছে আৰু হেলেনিষ্টিক শিল্পৰ সৈতে আকৰ্ষণীয় সাদৃশ্য আছে।[6][7] ধ্বংসাৱশেষৰ সজ্জাগত উপাদানসমূহৰ সৈতেও উৰিষ্যাৰ মন্দিৰত দেখা পোৱা উপাদানসমূহৰ সৈতে ঘনিষ্ঠ সাদৃশ্য আছে।[7] আহোম যুগত এটা প্ৰাচীন গুপ্ত যুগৰ মন্দিৰৰ ভগ্নাংশৰ ওপৰত ইটাৰে শিৱ মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। ১৮৯৭ চনৰ অসম ভূমিকম্পৰ সময়ত যেতিয়া আহোম যুগৰ মন্দিৰটো ধ্বংস হৈছিল তেতিয়া গুপ্ত যুগৰ মন্দিৰৰ অৱশিষ্টসমূহ উন্মোচিত হৈছিল যদিও কেৱল শিলেৰে নিৰ্মিত দুৱাৰৰ ফ্ৰেমৰ ৰূপতহে।[3] ইয়াত পোৱা এপিগ্ৰাফিক প্ৰমাণ আৰু প্ৰাচীন সাহিত্যৰ পৰিপূৰক হিচাপে অঞ্চলটোৰ চাৰিওফালে সিঁচৰতি হৈ থকা দেখা পোৱা ধ্বংসাৱশেষসমূহেও নিশ্চিত কৰে যে প্ৰাক আহোম যুগত গুপ্ত শিল্প মধ্যযুগৰ আৰম্ভণিলৈকে বিস্তৃত হৈছিল।