تاریخ تکرار میشود، بیدادگری و ظلم حکمرانان، زلزله‌ای برای پایه‌های قدرت و حکومت است

Описание: در این ویدیو، به یکی از عمیق‌ترین و هشداردهنده‌ترین آموزه‌های حکیم ابوالقاسم فردوسی می‌پردازیم؛ جایی که او با بینشی تاریخی و اجتماعی، ۳ عامل اساسی را برای فروپاشی حکومت‌ها و نابودی تاج و تخت پادشاهان برمی‌شمارد. این سخنان نه‌تنها شعر هستند، بلکه منشوری برای فهم تاریخ، سیاست و جامعه‌اند.

سر تخت شاهی بپیچد سه کار
نخستین ز بیدادگر شهریار
دگر آنک بی‌سود را برکشد
ز مرد هنرمند سر درکشد
سه دیگر که با گنج خویشی کند
به دینار کوشد که بیشی کند

در این شعر کوتاه، فردوسی ۳ علت کلیدی نابودی حکومت‌ها را چنین معرفی می‌کند:

1. بیدادگری و ظلم حکمرانان


2. ارج نهادن به چاپلوسان و بی‌کفایتان و طرد دانایان و خردمندان


3. ثروت‌اندوزی شخصی حکمرانان و غارت اموال عمومی

۱. ظلم؛ زلزله‌ای برای پایه‌های قدرت

ظلم و بی‌عدالتی در طول تاریخ، علت اصلی سقوط تمدن‌ها، امپراتوری‌ها و حکومت‌ها بوده است. فردوسی این حقیقت را در قالب شعر هشدار می‌دهد، و پیامبر اسلام (ص) نیز آن را به‌روشنی بیان کرده‌اند:

«الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم»
حکومت ممکن است با کفر باقی بماند، ولی با ظلم نه!

ستم، فساد، تبعیض و بی‌عدالتی، هر چقدر هم با سرکوب و فریب پوشانده شوند، دیر یا زود آشکار شده و بنیاد حکومت را می‌لرزانند.

۲. تکیه بر بی‌سودان؛ حذف خردمندان از میدان

دومین زنگ خطر، وقتی به صدا درمی‌آید که حکمرانان به جای استفاده از اهل علم، تجربه و تخصص، دور خود را با چاپلوسان، تملق‌گویان و افراد نالایق پر می‌کنند. این افراد فقط به ظاهر وفادارند و در عمل چیزی برای ارائه ندارند.

امام علی علیه‌السلام نیز به‌زیبایی و با صراحت هشدار می‌دهند:

«تقدیم الأراذل و تأخیر الأفاضل»
(یعنی: مقدم داشتن فرومایگان و عقب راندن شایستگان، نشانه افول دولت‌هاست.)

این پدیده، شایسته‌سالاری را نابود کرده و کشور را به دست کسانی می‌سپارد که نه تخصص دارند و نه دغدغه مردم.

۳. پیوند با گنج؛ ثروت‌اندوزی شخصی به‌جای خدمت به مردم

وقتی هدف حاکم، انباشت ثروت و مال‌اندوزی می‌شود، خدمت به مردم فراموش می‌گردد. فردوسی این مسئله را «با گنج خویشی کردن» می‌نامد؛ یعنی آنجا که پادشاه به جای مردم، با زر و دینار صمیمی می‌شود!

امام علی علیه‌السلام در خطبه ۲۰۹ نهج‌البلاغه می‌فرمایند:

«همانا ویرانی زمین به دلیل تنگدستی مردم است و تنگدستی مردم، به جهت غارت اموال از طرف زمامدارانی است که به آینده حکومت‌شان اعتماد ندارند.»

فساد اقتصادی، اختلاس، ویژه‌خواری، امتیازطلبی، همه نشانه‌های حکومتی است که به‌جای مردم، به جیب خود فکر می‌کند و این آغاز پایان آن است.

چرا این سخنان امروز هم زنده‌اند؟

فردوسی، تنها شاعر نبود؛ او فیلسوف، تاریخ‌دان و اندیشه‌ورزی ژرف‌نگر بود. سخنان او محدود به ایران باستان نیست؛ این هشدارها در قرن ۲۱ نیز صادق‌اند.
در دنیای امروز، اگر حکومتی بخواهد پایدار بماند، باید از بیداد، بی‌کفایتی و طمع بپرهیزد. تجربه تاریخی بشر، این سه عامل را بارها و بارها اثبات کرده است.

فردوسی؛ پاسدار خرد، عدالت و انسانیت

در روز بزرگداشت فردوسی، این حکیم بی‌بدیل زبان فارسی، وظیفه ماست که اندیشه‌های او را نه‌فقط بخوانیم، بلکه بفهمیم، تکرار کنیم، تحلیل کنیم و در زندگی فردی و اجتماعی خود پیاده کنیم.
او قرن‌ها پیش، راه نجات حکومت‌ها و ملت‌ها را نشان داد؛ راهی که با عدالت، شایسته‌سالاری و پاک‌دستی آغاز می‌شود.

اگر از این تحلیل‌ها و بررسی‌های تاریخی-اجتماعی بر پایه متون ادبی و دینی لذت می‌برید، کانال ما را دنبال کنید و ویدیو را لایک کنید. نظرات شما برای ما بسیار ارزشمند است.

برای حمایت از ویدیو، آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید تا پیام فردوسی، امام علی و پیامبر اسلام، بیش از همیشه شنیده شود.