دختران رادیومی چه کسانی بودند؟

Описание: حمایت اختیاری از دیپ پادکست:
  / deeppodcastiran  

Instagram:   / deep.podcast  
Telegram Channel: Https://www.telegram.me/deeppodcast
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دختران رادیومی
کشف (رادیوم) در سال 1898 میلادی چیزی شبیه به یک معجزه بود. این عنصر توسط دانشمند معروف (ماری کوری) یافت شد که بعد ها جایزه نوبل رو هم دریافت کرد همسر ماری، پیر کوری هم در این اکتشاف شرکت داشت. این کشف مهم یک انقلاب بود. ماری کوری به طور مستقیم با این ماده در ارتباط بود. گاهی اوقات به این ماده، (رادیوم زیبا) میگفت. درسته که به ظاهر زیبا بود اما آزمایشات رادیومی بسیار خطرناک بودند. ماری کوری میدونست رادیوم چه خطراتی میتونه ایجاد کنه. 20 سال بعد تعداد زیادی از زنان آمریکا در ارتباط مستقیم با این ماده خطرناک قرار گرفتند، بدون اینکه متوجه باشند همین ماده آنها رو به کام مرگ میکشاند. این داستان «دختران رادیومی» است.
بخش اول: جنگ جهانی اول
مدت کوتاهی پس از کشف ماری کوری، مخترع آمریکایی William J.Hammer سفری به پاریس داشت و با یک تکه کوچک از کریستال رادیومی به آمریکا برگشت. این کرستال رادیومی رو شخصا از ماری کوری و همسرش گرفته بود. او متوجه شد با مخلوط کردن رادیوم با مواد چسبناک و زینک سولفات، میتونه مواد درخشان درست کنه. مواد درخشانی که در شب از خودشون نور منتشر میکنند. محصولی که خیلی سریع پر طرفدار شد. شرکت رادیوم ایالات متحده – US Radium corporation این محصول رو از هَمِر خرید. از این ماده برای تولید ساعتهای مچی استفاده کرد که اعدادش در تاریکی شب درخشان باشند. این ساعت های درخشان بسیار مورد توجه قرار گرفتند و بخشی از مد و فشن اون سالهای آمریکا شدند علاوه بر اون شرکت رادیومی آمریکا یک قرارداد بزرگ با دولت آمریکا امضا کرد تا ساعتهای درخشان و تجهیزات هواپیمایی درخشان برای ارتش آمریکا تولید کنه چون در اون دوران آمریکا در جنگ جهانی اول حضور داشت.
کارخانه شعبه های مختلفی رو در نیوجرسی تاسیس کرد و دختران جوانی را برای کار در این کارخانجات استخدام کرد تا اعداد رو ساعتها رو رنگ کنند. شرکت رادیومی آمریکا یکی از اولین شرکتهای جهان بود که از این ماده تازه کشف شده برای بازار آزاد استفاده میکرد. به مرور کارخانه جات دیگری در اقصی نقاب آمریکا و کانادا تاسیس شدند، و خیلی زود صد ها دختر برای رنگ کردن اعداد به استخدام این کارخانه ها درآمدند. به این دلیل از زن ها استفاده میکردند که دستان کوچکتری داشتند و برای رنگ کردن اعداد کوچک روی ساعت بسیار مناسب بودند.
این شغل در سال 1916 میلادی بین دختران آمریکایی و کانادایی بسیار محبوب شد. کار جنبه های هنری داشت و حقوق خوبی هم دریافت میکردند. در مقایسه با سایر مشاغلی که در اون دوران وجود داشتند، زن ها سه برابر بقیه شرکتها حقوق دریافت میکردند. همچنین به زن های این حس القا میشد که شما دارید در جنگ جهانی برای کشورتون نقش ایفا میکنید، چون بسیاری از این محصولات برای اهداف نظامی تولید میشدند.
این کار رو (یک شغل برگزیده برای دختران کم استعداد) در نظر میگرفتند. زن ها پس از مدتها میتوانستند به استقلال مالی دست پیدا کنند. علارغم استقلال مالی، این زنان خیلی زود دریافتند که به دام یک ارباب وحشتناک و کشنده افتادند. این ارباب همان (رادیوم زیبا) بود!
از این ماده کشنده به عنوان یک عنصر زیبایی بخش و درمانگر برای تمامی بیماری ها و مخصوص افراد مسن یاد میکردند. بعضی از فروشندگان جوری رادیوم رو تبلیغ میکردند که این عنصر عامل اصلی طول عمر ، قدرت بخشی جنسی و همچنین زیبا کننده زنان است. بعضی از مردم مایع رادیوم رو به عنوان دارو میخوردن، لباس هایی از جنس رادیوم میپوشیدن، حتی بر روی مواد غذایی خودشون مقداری از مواد رادیومی اضافه میکردن و این تبدیل به یک امر طبیعی در اون دوران شده بود.
حتی هنگامیکه اثبات شد رادیوم میتونه سرطان رو درمان کنه، بسیاری از افراد به اشتباه فکر کردن این ماده درمان همه درد هاست. به طور معمول این ماده در داروخانه ها به فروش میرسید تا همه مشکلات رو حل کنه. تبلیغات هم عنوان میکردند که (رادیوم یک ماده جادویی) است. حتی در بخش های رسمی خبری اعلام میکردند که رادیوم سالها زندگی انسان را افزایش خواهد داد.
تمامی این باورهای غلط ماحصل تلاش کارخانه هایی همچون (شرکت رادیوم ایالات متحده) بود چون شرکت تونسته بود یک بیزینس پر سود و ثروت ساز خلق کنه. اما متاسفانه این شرکت ها با استفاده از همین ماده جادویی داشتند کارمندان خودشون رو به کام مرگ میکشیدن.
محققان این شرکت ها هرگونه خطر در استفاده از این مواد رو منکر میشدند. مدیران مدام به دخترهای کارمند میگفتند ، رادیوم چهره شما رو زیباتر و درخشنده تر میکنه! از اونجایی که اعداد روی ساعتها کوچک بودند، دختر ها ناچار بودند از روشی استفاده کنند معروف به Lip – Dip. این روش چی بود. در این روش دختر قلمو را بر روی زبانش میکشید تا به قلمو حالت مناسب بده و بتونه عدد بعدی رو به خوبی رنگ کنه. کارمندان روزانه بیش از 200 عدد ساعت مچی رنگ میکردند و هر عددی که رنگ میکردند بخشی از رادیوم رو هم وارد بدن خودشون میکردند.
یکی از کارمندان شرکت رادیوم به اسمِ Mae Cubberley (مِی کابِرلی) که در شعبه نیوجرسی کار میکرد خاطراتش رو این طور بیان میکنه:
اولین چیزی که ازشون پرسیدیم این بود که آیا این ماده به ما آسیب میرسونه؟ اگه آسیب میرسونه نیازی نیست قلمو رو داخل دهانمون ببریم. مدیر به ما گفت: اصلا خطری نداره، و نیازی نیست بترسید.
بخش سوم: دختران روح
به مرور زمان به دخترهایی که در این کارخانه کار میکردند (دختران روح) – ghost girls لقب دادند. چون زمانیکه شیف کاریشون تمام میشد خودِ این
فک رادیومی
طبق گفته های kate moore نویسنده کتاب radium girls :