🎬عباس کیارستمی و سینمای تفکر📷Abbas Kiarostami and the Cinema of Thought

Описание: 🎬عباس کیارستمی یکی از تأثیرگذارترین فیلمسازان تاریخ سینمای معاصر و از چهره‌های اصلی موج نوی سینمای ایران بود. او در اول تیر ۱۳۱۹ در تهران متولد شد و از همان ابتدا، نگاهش به هنر با سادگی، دقت و تأمل همراه بود؛ نگاهی که بعدها به امضای سینمایی او تبدیل شد.
کیارستمی فعالیت هنری خود را با طراحی گرافیک و ساخت آگهی‌های تبلیغاتی آغاز کرد. این تجربه، نگاه بصری دقیق و مینیمالیستی او را شکل داد. در سال ۱۳۴۹ به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پیوست و نخستین فیلم کوتاه خود، نان و کوچه، را ساخت. همین دوره، نقطه آغاز مسیری بود که سینمای ایران را وارد مرحله‌ای تازه کرد.

سینمای کیارستمی، سینمای داستان‌های بزرگ نیست؛
سینمای لحظه‌ها، سکوت‌ها و پرسش‌هاست.
او با استفاده از بازیگران غیرحرفه‌ای، لوکیشن‌های واقعی، دیالوگ‌های کوتاه و حذف موسیقی اغراق‌آمیز، تماشاگر را به مشارکت فعال در فیلم دعوت می‌کرد. در آثار او، معنا گفته نمی‌شود؛ کشف می‌شود.
سه‌گانه‌ی کوکر شامل خانه دوست کجاست؟، زندگی و دیگر هیچ و زیر درختان زیتون نمونه‌ی درخشان «سینمای تفکر» کیارستمی است؛ جایی که مرز میان واقعیت و سینما محو می‌شود و زندگی، خودِ روایت را می‌سازد. فیلم‌هایی چون کلوزآپ و طعم گیلاس نیز با طرح پرسش‌هایی بنیادین درباره هویت، مرگ و معنای زندگی، جایگاه او را در سینمای جهان تثبیت کردند.
در سال ۱۹۹۷، کیارستمی با فیلم طعم گیلاس موفق به دریافت نخل طلای جشنواره کن شد؛ افتخاری تاریخی برای سینمای ایران. اما موفقیت او به جشنواره‌ها محدود نشد. فیلم‌های بین‌المللی‌اش مانند کپی برابر اصل در ایتالیا و مثل یک عاشق در ژاپن نشان دادند که زبان سینمای کیارستمی، زبانی جهانی است؛ زبانی فراتر از فرهنگ، جغرافیا و زبان گفتار.
کیارستمی علاوه بر فیلمسازی، عکاس، شاعر و هنرمند تجسمی نیز بود. آثار عکاسی او در موزه‌ها و گالری‌های معتبر جهان به نمایش درآمدند و نگاه شاعرانه‌اش در تمام مدیوم‌ها حضور داشت. بسیاری از فیلمسازان بزرگ جهان، از جمله مارتین اسکورسیزی و ژان‌لوک گدار، او را یکی از خلاق‌ترین متفکران سینما می‌دانند.
عباس کیارستمی در ۱۴ تیر ۱۳۹۵ در پاریس درگذشت، اما سینمایش همچنان زنده است؛
سینمایی که به‌جای پاسخ دادن، سؤال می‌پرسد،
به‌جای هیجان، تأمل می‌آفریند،
و به‌جای نمایش زندگی،
ما را به دیدن دوباره‌ی زندگی دعوت می‌کند.

این، سینمای تفکر است.
سینمای عباس کیارستمی.


🎬Abbas Kiarostami was one of the most influential filmmakers in the history of modern cinema and a central figure of the Iranian New Wave.
He was born on July 1, 1940, in Tehran, and from the very beginning, his approach to art was shaped by simplicity, precision, and reflection—an approach that later became his cinematic signature.

Kiarostami began his artistic career in graphic design and advertising films.
This experience formed his precise and minimalist visual language.
In 1970, he joined the Institute for the Intellectual Development of Children and Young Adults, where he made his first short film, Bread and Alley.
This period marked the beginning of a path that would lead Iranian cinema into a new era.

Kiarostami’s cinema is not the cinema of grand stories.
It is the cinema of moments, silences, and questions.
By using non-professional actors, real locations, short dialogues, and avoiding dramatic music, he invited the viewer to actively participate in the film.
In his works, meaning is not explained—it is discovered.

The Koker Trilogy—Where Is the Friend’s Home?, Life, and Nothing More…, and Through the Olive Trees—is a clear example of Kiarostami’s “cinema of thought,”
where the boundary between reality and cinema dissolves,
and life itself becomes the narrative.

Films such as Close-Up and Taste of Cherry further established his place in world cinema
by raising fundamental questions about identity, death, and the meaning of life.

In 1997, Kiarostami won the Palme d’Or at the Cannes Film Festival for Taste of Cherry,
a historic achievement for Iranian cinema.
Yet his success was not limited to festivals.

His international films, such as Certified Copy in Italy
and Like Someone in Love in Japan,
demonstrated that his cinematic language was universal—
beyond culture, geography, and spoken language.

In addition to filmmaking, Kiarostami was also a photographer, poet, and visual artist.
His photographic works were exhibited in major museums and galleries around the world,
and his poetic vision was present across all artistic mediums.

Many of the world’s greatest filmmakers,
including Martin Scorsese and Jean-Luc Godard,
have described him as one of cinema’s most original thinkers.

Abbas Kiarostami passed away on July 4, 2016, in Paris,
but his cinema remains alive.

A cinema that asks questions instead of giving answers,
creates reflection instead of excitement,
and rather than showing life,
invites us to see life again.

This is the cinema of thought.
The cinema of Abbas Kiarostami.

✅️#subscribe#like#share

‪@SarvCulturalArtTravelogue‬
#عباس_کیارستمی
#سینمای_ایران
#IranianCinema
#ArtCinema
#CinemaLovers
#نقد_فیلم
#فیلم_ایرانی
#AbbasKiarostami
#سینمای_تفکر
#IranCinema
#WorldCinema
#FilmDirector
#MovieArt

#ArtCinema
#Cinephile
#ClassicCinema
#فیلم_ایرانی
#MovieArt
#سفر #فیلم #سفرنامه