TOP5 Czołgi Wojska Polskiego w wojnie obronnej 1939 roku Vickers E

Описание: Czołg Vickers E, znany także jako Vickers 6-ton, był jednym z najważniejszych elementów rozwoju polskich wojsk pancernych w okresie międzywojennym i odegrał istotną rolę w kampanii wrześniowej 1939 roku. Była to brytyjska konstrukcja z początku lat 30., która ze względu na swoją nowoczesność i stosunkowo niską cenę stała się obiektem zainteresowania wielu państw, w tym Polski. Wersja, którą sprowadzono do kraju w latach 30., uzbrojona była w dwa karabiny maszynowe lub w działo kalibru 47 mm (w zależności od odmiany), co pozwalało jej skutecznie zwalczać zarówno piechotę, jak i lekkie pojazdy pancerne przeciwnika. Polacy zakupili jedynie niewielką liczbę gotowych pojazdów, jednak to właśnie Vickers E stał się wzorem dla krajowej konstrukcji 7TP – dumy polskiej broni pancernej i jednego z najnowocześniejszych czołgów lekkich Europy w 1939 roku. Sam Vickers, choć w momencie wybuchu wojny uznawany był już za konstrukcję nieco przestarzałą, stanowił ważne uzupełnienie polskich sił pancernych, zwłaszcza że wciąż przewyższał wiele niemieckich czołgów, jak Panzer I czy wczesne wersje Panzer II. W kampanii wrześniowej walczyły nieliczne egzemplarze tego czołgu, między innymi w 12. Batalionie Czołgów Lekkich, gdzie wspierały działania piechoty i podejmowały próby kontrataków w obliczu przewagi Wehrmachtu. Niewielka liczba wozów oraz ograniczone możliwości taktyczne sprawiły jednak, że ich rola miała znaczenie bardziej symboliczne niż strategiczne. Czołg Vickers E w historii Wojska Polskiego zapisał się jako ogniwo przejściowe – maszyna, która wniosła do polskiej doktryny wojskowej nowe rozwiązania, pozwoliła na zdobycie doświadczenia w obsłudze nowoczesnych czołgów i dała podstawę do rozwoju własnej konstrukcji, znacznie przewyższającej pierwowzór. W kontekście „wojny ogromnej” 1939 roku Vickers E pozostaje symbolem polskich wysiłków modernizacyjnych, które mimo determinacji i odwagi żołnierzy okazały się niewystarczające wobec przeważających sił dwóch agresorów – Niemiec i Związku Radzieckiego.