Аңшылық

Описание: Шашасына шаң жұқпай ұмтылғанда,
Бір көркемдік бары анық түр тұлғаңда.
Азуыңды асқақтап айқастырып,
Құйрығыңды қамшыдай жымқырғанда,
⠀
Аңды қоймас құмайым елеңдеген,
Тоймаймын-ау көз салып сыртыңнан да.
Таңмен бірге аязда боз далада,
Қан сонарда, қараны көз шалама.
⠀
Қан жиренмен қақсатып түлкі қуып,
Қиқулатып ұқсап бір боз балаға.
Құмай тазы бүргенде өз олжасын.
Аң біткенің тыпырлап қозғалама.
⠀
Алты өрімді қыстырып қонышыма,
Сүйсінемін құмайдың онысына.
Ата-баба мұраға тастап кеткен,
Көз жүгіртіп қазақтың қонысына.
⠀
Сәл мұздаған таңның бір аязяна,
Қанжығамды көтерем қол ұшына.
Сүйсінем де қараймын тазыларға,
Көзім тоймай табиғи болмысына.
⠀
«Ыбрайм Нұрпейіс ағамыздың айқараға арнап жазған өлеңі»