เมื่อพ่อแม่จากไป เหลือเพียงความเงียบที่ไม่มีวันจาง

Описание: เมื่อพ่อแม่จากไป เหลือเพียงความเงียบที่ไม่มีวันจาง”
หลังจากวันที่พ่อแม่จากไป ทุกอย่างรอบตัวเหมือนหยุดนิ่ง เสียงที่เคยคุ้นเคย — เสียงเรียกชื่อ เสียงหัวเราะเบา ๆ จากห้องข้าง ๆ — หายไปจนเหลือเพียงความเงียบที่ก้องอยู่ในใจ ความเงียบที่ไม่ใช่เพียงไร้เสียง แต่เป็นความว่างเปล่าที่กัดกินหัวใจอย่างช้า ๆ ทุกมุมของบ้านกลายเป็นที่ระลึก ทุกสิ่งที่เคยจับต้อง กลายเป็นของมีค่าเกินกว่าจะย้ายหรือทิ้งได้
ลูกนั่งมองเก้าอี้ตัวเดิมที่พ่อเคยนั่ง มองจานข้าวที่แม่เคยวางให้ทุกวัน แล้วน้ำตาก็ไหลโดยไม่รู้ตัว มันไม่ใช่เพียงเพราะคิดถึง แต่เพราะหัวใจยังไม่ชินกับการไม่มีท่านอยู่ข้าง ๆ ชีวิตที่เคยมีสองเงาเดินตามกลับกลายเป็นเงาเดียว ที่ยาวเหยียดไปในความเงียบงัน ความคิดถึงไม่ได้หายไปตามวันเวลา มันกลับยิ่งชัดเจนขึ้นทุกครั้งที่ฟ้าเปลี่ยนสี