"พระพุทธเจ้าปราบพญาพรหม | ปาฏิหาริย์ธรรมะ | พุทธประวัติศักดิ์สิทธิ์"

Описание: "พระพุทธเจ้าปราบพญาพรหม | ปาฏิหาริย์ธรรมะ | พุทธประวัติศักดิ์สิทธิ์"
"เรื่องราวมหัศจรรย์ของพระพุทธเจ้าผู้ทรงแสดงปาฏิหาริย์เพื่อปราบพญาพรหม ด้วยธรรมะและปัญญาอันล้ำลึก นำเสนอผ่านประวัติศาสตร์พุทธศาสนาและการสอนที่เปี่ยมด้วยคุณค่า บทเรียนสำคัญที่สะท้อนถึงอำนาจแห่งความเมตตาและสัจธรรม อย่าลืมกดติดตามเพื่อรับชมคลิปเพิ่มเติมเกี่ยวกับพุทธประวัติและหลักธรรม!

ที่มาจากพรหมนิมันตนิกสูตร มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ ข้อ ๕๕๑ หน้า ๕๙๐ บาลีฉบับสยามรัฐ (เก็บความจากหนังสือภูมวิลาสินี) เบื้องพรหมโลกชั้นมหาพรหมาพรหมภูมิ ยังมีองค์พระพรหเมศวรผู้วิเศษอยู่องค์หนึ่ง ซึ่งมีนามปรากฏว่าท่านท้าวพกามหาพรหม พรหมผู้นี้มีชีวิตอยู่ในพรหมโลกชั้นต่าง ๆ มานานนัก โดยจุติจากพรหมโลกชั้นหนึ่งแล้วก็ปฏิสนธิในพรหมโลกอีกชั้นหนึ่ง ครั้งสุดท้ายได้มาอุบัติเกิดเป็นท้าวมหาพรหมผู้ยิ่งใหญ่มีศักดิ์สถิตอยู่ ณ มหาพรหมภูมินี้และได้รับการยกย่องสรรเสริญจากมารสันดานร้าย ซึ่งมีจิตคิดหวังจะให้เป็นที่ถูกใจในคำสอพลออยู่เนืองๆว่า
"ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นใหญ่ ธรรมดาว่าท้าวมหาพรหมเช่นพระองค์นี้ย่อมเป็นผู้ทรงคุณความดีประเสริฐเลิศยิ่งนัก เป็นที่เคารพสักการะแห่งปวงชนชาวโลกทั่วไป เป็นผู้มีศักดานุภาพยิ่งใหญ่ เป็นผู้สร้างสัตว์น้อยสัตว์ใหญ่ให้เกิดขึ้นในโลก ตั้งต้นแต่มนุษย์หญิงชายตลอดไปจนถึงสัตว์เดรัจฉานอื่นๆอีกเป็นอันมาก นอกจากนั้นตามความเข้าใจของชาวโลกทั้งหลายนั้น พระองค์ย่อมเป็นผู้สร้างสรรค์ภูมิประเทศ ภูเขา ต้นไม้ รวมทั้งมหาสมุทรทะเลใหญ่อีกมากมายไว้ในมนุษยโลก ท่านท้าวมหาพรหมเป็นผู้มีอานุภาพ มีตบะเดชะยิ่งนัก มีมเหศักดิ์ทรงอำนาจเหนือสิ่งทั้งปวงพระเจ้าข้า "

แม้จะทราบว่าไม่เป็นความจริง เป็นสิ่งหาสาระมิได้ มารสันดานร้ายกล่าวสรรเสริญหวังจักให้เป็นที่ชอบใจเท่านั้นเอง แต่ท้าวมหาพรหมก็มีจิตยินดีใคร่จักสดับคำสรรเสริญอานุภาพแห่งตนบทนี้อยู่เสมอ และแล้วในที่สุด ทิฐิชนิดหนึ่งก็อุบัติขึ้นกลางดวงใจ ทำให้ท่านมหาพรหมจินตนาการไปตามประสาผู้ที่มีทิฐิกิเลสว่า

"อาตมานี้ไม่แก่ไม่ตาย เป็นผู้ยิ่งใหญ่กว่าใครที่ไหนทั้งปวง อาตมาเป็นผู้ล่วงพ้นจากบ่วงมัจจุราชแล้ว อนึ่งเล่า พระโคดมเจ้าในมนุษยโลกกล่าวคุณพระนิพพานว่าเป็นแดนอมตะ จะเป็นจริงไปได้อย่างไร ภพที่อาตมาอยู่นี้ต่างหากเป็นแดนอมตะ เพราะมิรู้แก่ มิรู้ตาย พระนิพพานของพระโคดมเจ้านั้นจึงเป็นสิ่งที่กล่าวกันเล่น หาสาระความจริงอันใดมิได้ "