ความรู้สึกตัว ตอนที่ 4/1

Описание: ความรู้สึกตัว ตอนที่ 4/1
จิตสิกขา
จิตที่ตั้งมั่นและก็เป็นกลาง ได้มาจากบทเรียนชื่อจิตตสิกขา
สิ่งที่เรียกว่าสัมมาสติ พระพุทธเจ้าอธิบายไว้ชัดเจน มันคือสติปัฏฐาน 4 เป็นสติที่รู้กาย รู้เวทนา รู้จิต รู้จิตก็คือรู้จิตตสังขาร จิตปรุงดีก็รู้ จิตปรุงชั่วก็รู้ แล้วก็รู้ธรรม รู้ว่าสิ่งทั้งหลายเกิดจากเหตุ ก็ดูไป ทั้งกุศลทั้งอกุศลมีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับ บังคับไม่ได้

เรื่องจิตตสิกขา เราต้องให้ได้สมาธิก่อน พอเราได้สมาธิแล้ว เราจะไปเจริญปัญญาด้วยการดูกายก็ได้ ดูเวทนาก็ได้ ดูจิตก็ได้ สุดท้ายทุกคนจะเข้าไปสู่ธรรม คือจะไปรู้แจ้งแทงตลอดอริยสัจ 4 เหมือนกันหมด จะเริ่มจากอะไรก่อนก็ได้ แต่ตัวที่สำคัญต้องมีจิตที่ตั้งมั่น จิตที่ตั้งมั่นและก็เป็นกลาง ได้มาจากบทเรียนชื่อจิตตสิกขา

บทเรียนชื่อจิตตสิกขา ก็คือเราทำกรรมฐานสักอย่างหนึ่ง แล้วคอยรู้ทันจิตตัวเอง อย่าไปเพ่งจิต ถ้าเพ่งจิตก็ผิด ให้รู้เฉยๆ รู้ไปปกติ รู้เนื้อรู้ตัวไป เวลาที่จิตใจหลงไปคิด หลงไปเพ่ง ไม่ได้รู้สึกตัว ฉะนั้นเรารู้สึกตัวไป หายใจไป รู้สึกตัวไป เห็นท้องพองท้องยุบ รู้สึกตัวไป ไม่ได้ทำอะไร รู้สึก เห็นร่างกายมันหายใจ เห็นร่างกายมันเคลื่อนไหว

ท้องพอง ท้องยุบมันก็คือสัมปชัญญะ ร่างกายเคลื่อนไหว ร่างกายหยุดนิ่ง ก็อยู่ในกายานุปัสสนา สติปัฏฐาน ไม่ผิด มันผิดตรงที่ไปดูไม่ถูก เพราะฉะนั้นจะดูท้องพองยุบก็ได้ มันก็คือการเจริญสัมปชัญญบรรพในกายานุปัสสนาสติปัฏฐาน เห็นรูปมันเคลื่อนไหว รู้สึกไป แล้วถ้าจิตเราถลำลงไปอยู่ที่ท้อง ให้รู้ทัน จิตก็จะปล่อยจากท้อง แล้วตั้งมั่นเด่นดวงขึ้นมาใหม่ รู้เนื้อรู้ตัว เป็นธรรมชาติธรรมดาขึ้นมา ดูท้องพองยุบอยู่ จิตไหลไปคิด ให้มีสติรู้ทัน จิตที่ไหลไปคิดก็ดับ ก็เกิดจิตที่ตั้งมั่น รู้เนื้อรู้ตัวขึ้นมาอีก

ฉะนั้นเราทำกรรมฐาน ไม่ใช่เพื่อเอาอะไร วิเศษวิโสอะไร แต่เพื่อเราจะรู้สึกตัวเป็น ในโลกไม่มีคนรู้สึกตัว ในโลกมีแต่คนหลง คนที่ไม่ได้ปฏิบัติมันก็หลงโลก หลงไปในรูป ในเสียง ในกลิ่น ในรส ในสัมผัส นักปฏิบัติก็หลงไปอีกแบบหนึ่ง หลงเพ่ง เพ่งกายบ้าง เพ่งจิตบ้าง หลงเข้าไปแทรกแซงกาย แทรกแซงจิต ก็หลงทั้งนั้น

#ชีวาธรรมธารา