วินัยสงฆ์ข้อที่9 จากพระปาติโมกข์227ข้อ

Описание: วินัยสงฆ์ข้อที่9 จากพระปาติโมกข์227ข้อ หรือสังฆาทิเสสข้อที่6 จาก ทั้งหมด ๑๓ ข้อ

บาลีว่า“โย ปน ภิกขุ อิตฺถิยา ปุริเสน วา สํวาสํ สํวิหาเรยฺย วา สํวิหาเรตพฺพํ วา ปสฺสติ วา ปสฺสาเปยฺย วา, โส สังฆาทิเสโส.”
คำแปล
“ภิกษุใดเป็นพ่อสื่อแม่สื่อ หรือช่วยให้หญิงกับชายอยู่ร่วมกันในทางชู้สาว ด้วยจิตกำหนัด — ต้องอาบัติสังฆาทิเสส.”

ต้นบัญญัติมีเหตุจาก
ภิกษุบางรูปเป็นผู้แนะนำหญิงชายให้ได้อยู่ร่วมกันเป็นคู่ครอง โดยไม่ได้มีเจตนาเพื่อธรรม แต่เพื่อสนองราคะหรือผลประโยชน์ส่วนตน

เช่น กล่าวถ้อยคำว่า “ท่านทั้งสองเหมาะสมกันนัก”
หรือ “ชายผู้นี้ดี หญิงผู้นี้งาม เหมาะแก่กันนัก”
แล้วจัดให้พบหรือให้แต่งงานโดยมีเจตนาทางกาม

ชาวบ้านเห็นเข้าก็พากันติเตียนว่า “พระเป็นพ่อสื่อ”
พระศาสนาจึงเสื่อมศรัทธา

พระพุทธเจ้าจึงตรัสบัญญัติว่า —

“ภิกษุใดเป็นพ่อสื่อแม่สื่อ หรือจัดให้หญิงชายอยู่ร่วมกันในทางกาม ต้องอาบัติสังฆาทิเสส.”

คำอธิบายโดยย่อ

“สังวาสัง” หมายถึง การอยู่ร่วมกันทางกาม

“สังวิหาเรยยะ” คือ การจัดให้หญิงชายอยู่ด้วยกัน

ถ้าภิกษุช่วยให้หญิงชายแต่งงานโดยสุจริต (ไม่เจตนาทางกาม) → ไม่เป็นอาบัติ

แต่ถ้ามีเจตนาเพื่อให้ทั้งคู่เสพกาม หรือพูดสนับสนุนในทางราคะ → เป็นอาบัติสังฆาทิเสส

จุดสำคัญคือ “เจตนาส่งเสริมกาม” ซึ่งเป็นการละเมิดพรหมจรรย์โดยอ้อม