زنگ شتر، سامانی و بهارمست سه گاه ،ویولن استاد ابوالحسن صبا

Описание: اجرای ویولن از گوشه های زنگ شتر ، سامانی و بهارمست در دستگاه سه گاه توسط استاد گرانقدر ابوالحسن صبا

استاد ابوالحسن صبا، در سال 1281 ش در تهران به دنیا آمد. وی از نوادگان فتحعلی خان صبای کاشانی، ملک الشعرای دربار فتحعلی شاه قاجار بود. پدر ابوالحسن نیز با نام کمال السلطنه، طبیبی هنرمند و هنردوست بود و منزلش محفل ارباب ذوق و موسیقی محسوب می‌شد.
ابوالحسن صبا موسیقی را از کودکی نزد پدر و دیگر استادان این هنر فراگرفت و به تکمیل معلومات خود در این زمینه پرداخت. هنر استاد صبا، تنها در نوازندگی خلاصه نمی‌شد، بلکه علاوه بر نواختن، به نقاشی، ادبیات و پرورش گل نیز علاقه بسیار داشت.

ابوالحسن صبا توانست در سن ۲۲ سالگی دانشجوی ممتاز مدرسه عالی موسیقی شود و احترام و تشویق اساتید موسیقی را به دست آورد.
اولین قطعه:
"قطعه زرد ملیجه"، نخستین اثر ضبط شده صبا بود که در سال ۱۳۰۶ در میان دو بند سرود "ای وطن" با صدای روح انگیز با ویولن نواخته شده بود. این قطعه در زمان خود توجهات زیادی را به خود جلب کرد.
تاسیس مدرسه موسیقی:
در سال ۱۳۰۶ استاد صبا با یاری و حمایت استاد علی نقی وزیری مدرسه موسیقی در رشت تأسیس کرد و دو سا در رشت اقامت گزید. وی در این مدت علاوه بر تدریس موسیقی به روستاها و کوهپایه های اطراف رشت می رفت و با گوش سپردن به نغمه ها و آهنگ های محلی سعی در جمع آوری آن ها داشت.
صبا در 1308 ش از طرف وزیری، به مدیریت مدرسه صنایع ظرفیه رشت منصوب شد و تعداد زیادی از آهنگ‌های محلی را جمع آوری کرد. او سال‌ها در ارکستر موسیقی ملی، ارکستر نوین رادیو، ارکستر شماره یک و گل‌های رادیو نوازندگی کرد و هنر خود را به نمایش گذاشت.
اساتید:
وی در طول سال‌های تحصیل در محضر استادانی همچون میرزا عبدالله، درویش خان، علی اکبر شاهی و علینقی وزیری، در نواختن سه تار، کمانچه، ویولن و ضرب و... به استادی دست یافت.
سبک خاص ویولن:
صبا صاحب روش خاصی در نواختن ویولن بود و مکتب ویژه‌ای برای این ساز بنیاد نهاد.
سوابق ارزنده:
ابوالحسن صبا، چهل سال تمام ساز نواخت، تعلیم داد، در ارکسترها شرکت کرد، کتاب نوشت و درتمام جریان‌های موسیقی ایران تأثیر مستقیم و مثبت داشت. وی در تمام رشته‌های موسیقی ایران و حتی سایر هنرها همچون ساختن ساز و نقاشی و ادبیات مهارت داشت و دانشنامه‌ای جامع از علم و عمل موسیقی ایرانی بود.
مکتب نوین موسیقی ایرانی که از درویش خان آغاز شده بود با صبا به اوج رسید وشاگردان صبا نیز پیرو راه او شدند.
شاگردان:
لطف‌الله مفخم پایان، مهدی خالدی،عباس شاهپوری، مهدی مفتاح، محمدعلی بهارلو، حبیب‌الله بدیعی، علی تجویدی، جهانگیر کامیان، همایون خرم، حسین تهرانی، حسن کسایی، داریوش صفوت، فرامرز پایور، غلامحسین بنان، ابراهیم قنبری مهر، رحمت‌الله بدیعی،سعید قراچورلو و ساسان سپنتا از شاگردان صبا بودند.
 صبا در کنار ویولن سازهای دیگر را نیز با استفاده از تجارب و مهارت های خود تعلیم می داد و به دنبال روش های غربی نمی رفت. او بیشتر زمانش را حتی تا دیروقت صرف تدریس موسیقی می کرد و از هنرجویانی که وضعیت مالی خوبی نداشتند، مبلغی دریافت نمی کرد. علی تجویدی، فرامرز پایور، رحمت الله بدیعی، منوچهر جهانبگلو، امیر همایون خرم و ملکه برومند ازجمله هنرمندانی هستند که حاصل تلاش های استاد صبا بوده و در سایه او به عرصه موسیقی پا گذاشته بودند.