غزل شماره ۱۶۲۹ از مولانا
Автор: Sabouhee
Загружено: 2025-12-11
Просмотров: 128
Описание:
در این غزل، مولانا تجربهٔ مستیِ مطلقِ روحانی را همچون سفری از رهایی، فنا، و شکفتگی توصیف میکند؛ جاییکه «باده» دیگر نوشیدنی نیست، بلکه حقیقتِ بیواسطۀ الهی است که تن را ویران و جان را آباد میکند. او مدام میان دو قطب «خاک» و «نور» میچرخد، میان تنِ فانی و جانی که از جانان دور مانده اما در هر نفس بوی او را میشنود. جهان بیرونی را درهم میشکند تا جهان درونی را آزاد کند و با جسارتی رندانه، هر قید و قضاوت و ظاهرپرستی را میدرد. در بیتهای پایانی، او خویش را همسایۀ شمس میبیند و در پرتو اوست که به روشنایی میرسد؛ گویی تمام این سکر و بیخودی برای رسیدن به لحظهای است که جان از تابوت تن برآید و بر چرخ زند، نه از هستی که از حضورِ مطلق بینیاز گردد.
#مولانا #شمس_تبریز #غزل_عرفانی #عرفان #سلوک #مستی_عرفانی #عشق_الهی #تصوف #شعر_کهن #ادبیات_فارسی #دیوان_شمس #شور_عرفانی #سکر #باده_معنوی #شعر_عاشقانه #غزل_مولانا
https://www.instagram.com/sabou.hee?i...
Повторяем попытку...
Доступные форматы для скачивания:
Скачать видео
-
Информация по загрузке:
