یادی از زنده یاد ، صمد بهرنگی،

Описание: writer
#teacher#folklorist#literature#ambiguity#death#مرگ#مشکوک#نویسنده#فرهنگ عامه#
Samad Behrangi was a writer, teacher, folklorist, and one of the most influential voices in modern Iranian literature, whose brief life was marked by intense social commitment. Born in Tabriz, he spent years teaching in the villages of Azerbaijan, where he witnessed poverty, inequality, and the silent suffering of children firsthand—experiences that later shaped the core of his writing. Behrangi employed a simple yet piercing narrative style to deliver sharp social critiques in stories such as The Little Black Fish, Ulduz and the Ravens, and Ulduz and the Talking Doll, works that appeared to be children’s tales on the surface but carried bold political undercurrents. He also devoted himself to collecting and preserving Azerbaijani folklore, rescuing folk tales, songs, and proverbs from fading into obscurity. His mysterious death in the Aras River—hovering between an accident and a political assassination—only heightened his legendary aura. Yet what truly immortalizes Behrangi is not the ambiguity of his death but the honesty, courage, and uncompromising voice he offered on behalf of those whom society had long ignored.
صمد بهرنگی نویسنده، معلم، پژوهشگر فرهنگ عامه و از چهره‌های تأثیرگذار ادبیات معاصر ایران بود که زندگی کوتاه اما پرتب‌وتابی داشت. او در تبریز به دنیا آمد و سال‌ها در روستاهای آذربایجان به تدریس پرداخت؛ جایی که فقر، بی‌عدالتی و رنج کودکان را از نزدیک لمس کرد و همین تجربه‌ها بعدها هستهٔ اصلی آثارش را ساخت. بهرنگی با نثری ساده اما گزنده، دغدغه‌های اجتماعی را در قالب قصه‌هایی چون ماهی سیاه کوچولو، اولدوز و کلاغ‌ها و الدوز و عروسکِ سخنگو بیان کرد؛ آثاری که در ظاهر برای کودکان بودند اما در لایه‌های زیرین‌شان نقدی تند به نظام‌های سرکوبگر و ساختارهای پوسیده داشتند. او همچنین به گردآوری و ثبت فولکلور آذربایجان پرداخت و قصه‌ها، ترانه‌ها و ضرب‌المثل‌های مردمی را از فراموشی نجات داد. مرگ مبهم او در رود ارس، که میان «حادثه» و «قتل سیاسی» در نوسان مانده، چهره‌اش را اسطوره‌ای‌تر کرد. با این همه، آنچه صمد را ماندگار کرده نه ابهام مرگش، بلکه صداقت، جسارت و صدای بی‌پیرایه‌اش برای کسانی است که جامعه صدای آنان را خاموش کرده بود.