ย่อยธรรมยามเช้า เนื้อนาบุญเป็นเช่นไร สมณะใต้ดาว ๒๗ กันยายน ๒๕๖๗

Описание: พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า
“ศรัทธาเป็นพืช(สทฺธา พีชํ) ความเพียรเป็นฝน(ตโป วุฏฺฐิ) ปัญญาของเราเป็นแอกและไถ(ปญฺญา เม ยุคนงฺคลํ) หิริเป็นงอนไถ(หิริ อีสา) ใจเป็นเชือก(มโน โยตฺตํ) สติของเราเป็นผาลและประตัก(สติ เม ผาลปาจนํ)
เรามีกายคุ้มครองแล้ว(กายคุตฺโต) มีวาจาคุ้มครองแล้ว(วจีคุตฺโต) เป็นผู้สำรวมแล้วในการบริโภคอาหาร(อาหาเร อุทเร ยโต) เราทำการดายหญ้า(คือวาจาสับปรับ)ด้วยคำสัตย์(สจฺจํ กโรมิ นิทฺทานํ) โสรัจจะของเราเป็นเครื่องให้แล้วเสร็จงาน(โสรจฺจํ เม ปโมจนํ) ความเพียรของเราเป็นเครื่องนำธุระไปให้สมหวัง(วิริยํ เม ธุรโธรยฺหํ) นำไปถึงความเกษมจากโยคะ(โยคกฺเขมาธิวาหนํ) ไปไม่ถอยหลัง(คจฺฉติ อนิวตฺตนฺตํ) ยังที่ซึ่งบุคคลไปแล้วไม่เศร้าโศก(ยตฺถ คนฺตฺวา น โสจติ)”
เราทำนาอย่างนี้ นาที่เราทำนั้นย่อมมีผลเป็นอมตะ บุคคลทำนาอย่างนี้แล้ว ย่อมพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้
กสิภารทวาชพราหมณ์กราบทูลว่า “ท่านพระโคดมผู้เป็นชาวนา ขอจงบริโภคอมฤตผลที่ท่านพระโคดมไถนั้นเถิด”
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า เราไม่พึงบริโภคโภชนะ ซึ่งได้เพราะความขับกล่อม ดูกรพราหมณ์ นี่เป็นธรรมของบุคคล ผู้เห็นอรรถและธรรมอยู่ ท่านผู้รู้ทั้งหลาย ย่อมรังเกียจโภชนะที่ได้เพราะการขับกล่อม ดูกรพราหมณ์ เมื่อธรรมมีอยู่ ความเป็นไป (อาชีวะ) นี้ก็ยังมีอยู่ แต่ท่านจงบำรุง ซึ่งพระขีณาสพทั้งสิ้น ผู้แสวงหาคุณใหญ่ มีความคะนองระงับแล้วด้วยข้าวน้ำอันอื่น ด้วยว่าการบำรุงนั้นเป็นนาบุญของผู้มุ่งบุญ
เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสเช่นนี้แล้ว กสิภารทวาชพราหมณ์ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระโคดม ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก ข้าแต่พระโคดม ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก พระองค์ทรงประกาศธรรมโดยอเนกปริยาย ดุจหงายภาชนะที่คว่ำ เปิดของที่ปิดไว้ บอกทางแก่คนหลงทาง ส่องประทีปในที่มืด ด้วยหวังว่า คนมีจักษุจักมองเห็นได้ ข้าแต่พระโคดม ข้าพระองค์นี้ขอถึงพระผู้มีพระภาคกับพระธรรมและพระภิกษุสงฆ์ว่าเป็นสรณะ ขอพระผู้มีพระภาคทรงจำข้าพระองค์ว่าเป็นอุบาสก ผู้ถึงพระรัตนตรัยเป็นสรณะจนตลอดชีวิตตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๕ “กสิสูตรที่ ๑” ข้อ ๖๗๒