อาถรรพ์วัดร้าง จบในตอน

Описание: เสียงจิ้งหรีดเรไรดังคลอเบา ๆ ท่ามกลางสายลมยามค่ำคืนที่พัดลอดช่องไม้ของบ้านเก่าในชนบทอันเงียบสงัด
คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงส่องแสงนวลเหนือยอดไม้ ละอองหมอกบาง ๆ ลอยอ้อยอิ่งราวกับม่านบางที่กั้นระหว่างโลกคนเป็นกับโลกคนตาย

"วัดนั้น...เขาว่ามีสมบัติฝังอยู่ใต้ดิน"
เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งเล่าในวงเหล้าข้างร้านชำกลางตลาดเย็นในตัวเมือง เสียงหัวเราะของกลุ่มเพื่อนดังแทรกพร้อมแววตาเย้ยหยัน
แต่สำหรับ *มานพ* เด็กหนุ่มจากชนบทที่เพิ่งกลับมาจากการเรียนในเมือง เสียงนั้นกลับก้องอยู่ในใจไม่หาย

วัดเก่า...ที่เขาเคยวิ่งเล่นตั้งแต่ยังเล็ก
วัดที่ปัจจุบันไม่มีใครกล้าเข้าไปยามค่ำ
และวัดนั้น...ก็อยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านของเขาเลย

เช้าวันเสาร์ถัดมา มานพเล่าเรื่องนี้ให้ *ลุงจันทร์* ฟัง — ชายวัยชราผิวคล้ำ หนวดเคราขาวข้น ผู้เคยเป็นพรานป่าฝีมือฉกาจ
ลุงจันทร์หัวเราะเบา ๆ ก่อนพูดว่า

“ของดีมันไม่เคยให้กันง่าย ๆ หรอกมานพ...แต่ถ้าเอ็งอยากรู้จริง ๆ ลุงจะไปด้วย”

แผนการเริ่มขึ้นจากความอยากรู้อยากเห็นของคนหนุ่ม
แต่ไม่มีใครรู้ว่า...ใต้พื้นดินของวัดนั้น
สิ่งที่รออยู่ไม่ใช่ทองคำหรือสมบัติ
หากแต่เป็น “เงา” ของอดีตที่ถูกสาปให้วนเวียน
และคืนนี้...เมื่อพระจันทร์เต็มดวงอีกครั้ง
เส้นแบ่งระหว่าง “คน” กับ “ผี” กำลังจะเลือนหายไป