Ανώνυμοι ή επώνυμοι; 28

Описание: Ο πλουτισμός και ο εμπλουτισμός δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι ο αυτοσκοπός της ζωής μας. Ο πρώτος, δηλαδή ο πλουτισμός, αφορά κυρίως τα υλικά αγαθά με τα οποία θα ζήσουμε όσα χρόνια ζήσουμε πάνω στη γη. Ο εμπλουτισμός, δηλαδή η αύξηση των όσων ήδη έχουμε, είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό, ωστόσο και αυτό δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός, διότι χάνεται η ουσία της ζωής μας, όταν αυτή αντικατασταθεί με υποκατάστατα κατώτερα ή τμήματα της δικής της αξίας.

Άρα, όσοι ενδιαφερόμαστε για την ζωή και όχι μόνο για τις παραμέτρους οι οποίες μπορεί να την καθορίσουν μέσα σε κάποια πλαίσια – ατομικής ικανότητας, κοινωνικής αντίληψης, μεταβολής αξιών, κλπ, – θα πρέπει να αναζητήσουμε τις βαθύτερες και ουσιαστικότερες αξίες, οι οποίες μεταμορφώνουν τον άνθρωπο προς μια διαφορετική προσέγγιση της ζωής και όχι μόνο την ωφελιμιστική πλευρά της με μηχανικό και όχι με ουσιαστικό τρόπο αναγνώρισης αξιών πέραν των όσων εμείς μπορούμε κάθε στιγμή να αναγνωρίσουμε στην ατομική μας καθημερινότητα.

Διότι, η καθημερινότητα με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, με τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές ή περιόδους, αυτή η εμπειρία από τις ατομικές μας δοκιμές της ζωής αποτελεί και τον εσωτερικό μας πλούτο, είτε αυτός προέρχεται από ευχάριστες εμπειρίες, είτε αυτός προέρχεται από δυσάρεστες. Και είναι προφανές, ότι ενώ όλοι θέλουμε τις ευχάριστες εμπειρίες, ωστόσο η ζωή μας επιφυλάσσει οπωσδήποτε και δυσάρεστες, διότι, και αν κάποιος δεν δυσκολευτεί στην ατομική του ζωή και έχει τα πάντα, στο τέλος ξέρει – και αν δεν το ξέρει θα το μάθει αργά ή γρήγορα – ότι αυτά θα μείνουν προσωπικές εμπειρίες μόνο, και τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να περάσει στην διάσταση της αιωνιότητας.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο Χριστός στην διδασκαλία του δεν αμφισβήτησε την αξία των καθημερινών πραγμάτων, αλλά δίδαξε, πώς από τις καθημερινές μας εμπειρίες θα πλουτίσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο, αυτόν ο οποίος στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στην πίστη και στα έργα τα οποία εκείνη παράγει και διαρκούν στην προοπτική της αιωνιότητας. Δεν απομείωσε, δηλαδή, τις καθημερινές αξίες της επιβίωσης με ό,τι αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν για τον καθένα, αλλά ζήτησε να ωφεληθούμε από την διδασκαλία του και να βάλουμε σε άλλη τάξη και σε άλλες προτεραιότητες την καθημερινή μας ζωή.

Διότι, εάν αγνοήσουμε ή υποτιμήσουμε τις καθημερινές αξίες, θα το πληρώσουμε εδώ και τώρα. Εάν όμως αυτές οι καθημερινές αξίες μπολιαστούν μέσα στις δικές του οδηγίες και στην δική του οπτική της ζωής, τότε και τα καθημερινά δεν θα λείπουν, αλλά και οι προοπτικές του μέλλοντος θα είναι παρούσες κάθε στιγμή, τώρα, στο εγγύς μέλλον, στο απώτερο και για όσους ενδιαφέρονται και για το αιώνιο.