خرید و فروش سکه های طلا و نقره باستانی

Описание: #سکه‌های ساسانی اشاره به سکه‌هایی دارد که در قلمروی شاهنشاهی ساسانی (۶۵۱–۲۲۴ میلادی) ضرب می‌شد. امپراتوری روم همراه با امپراتوری #ساسانی مهم‌ترین #دولت‌های صادرکننده پول در اواخر دوران باستان بودند. آغاز تاریخ ضرب اولین سکهٔ ساسانی که نام فرمانروایان ساسانی جایگزین نام شاهان دودمان پیشین شد، حدود سال ۲۰۹ میلادی دانسته می‌شود. این سکه‌ها سند و مدرک‌های گران‌بهایی از تاریخ و فرهنگ و هنر و دین ایران به‌شمار می‌روند. از نظر #تاریخ‌نگاری استفاده از این منابع به مانند بررسی سنگ‌نوشته‌ها و نقش برجسته‌های ساسانی بسیاری از مسائل تاریخی را به نظر می‌آورد. سکه‌های ساسانی از جنس طلا، نقره، برنز و آلیاژی از قلع و سرب ضرب شده‌اند. #سکه‌های طلا را دینار و نقره را درهم می‌گفتند. شاهنشاهی اشکانی در مدت چهار قرن فرمانروایی تنها به ضرب سکه‌های نقره اکتفا نمود اما اردشیر بابکان برای رقابت با رومیان و نمایش قدرت سیاسی و اقتصادی، سکه‌های طلای «دینار» ضرب کرد. وزن این سکه‌های طلا هم وزن طلای رومی بود. بر روی سکه‌های ساسانی تصویر شاه دیده می‌شود که تقریباً همیشه صورت او به سوی راست است. هر #شاه دارای تاج مخصوص به خود بود اما بعضی از شاهان چند تاج مختلف داشتند. گاه در سکه‌های ساسانی نقش شاهنشاه و جانشین او یا تصویر سه‌گانه شاهنشاه، بانوی بانوان و جانشین شاهنشاه نقش می‌شد که این ترکیب تنها ویژهٔ سکه‌های بهرام دوم است. در اوایل دوره، در پشت سکه، آتشدانی تصویر شده‌است که شعلهٔ آتش در آن نمایان است. در دو سوی آتشدان تصویر شاه و ملکه یا شاه و #ولیعهد یا شاه و یکی از ایزدان زرتشتی مهر (ایزد ایرانی) و آناهیتا دیده می‌شود اما در اواسط دورهٔ ساسانی به بعد، دو موبد در دو سوی آتشدان دیده می‌شوند. تقریباً تمامی سکه‌های ضرب‌شده بعد از #خسرو پرویز، از نظر صورت و لباس و تاج و عناصر پشت سکه به‌طور کامل به سکه‌های خسرو پرویز شباهت دارند.

درهم نقره بهرام دوم (ح ۲۷۴–۲۹۳). نمای: نیم تنه تاجدار بهرام دوم و ملکه او شاپوردختک، رو به راست. یک پیکر کوچک، احتمالاً پسرشان (که بعداً در #سلطنت بهرام سوم شناخته می‌شود)، که کلاهی با سر عقاب بر سر دارد، رو به چپ است و به آنها تاج گلی تقدیم می‌کند. پشت سکه: #محراب آتش با خدمه.
زمینه
ویژگی‌ها

#جنس، وزن و تقسیمات

نقل قول از متیو پی. کانپا ایران‌شناس آمریکایی
معمولاً یک تک‌چهره سلطنتی در رو و یک آتشکده با دو متصدی در پشت سکه‌ها حک می‌شد، سکه‌های ساسانی حاوی تصویرهای متعددی در حاشیه بودند و سکه‌های اواخر ساسانی به‌طور مشخص نمادهای اختری را در حاشیه سکه داشتند. زبان فارسی میانه. آنها شامل نام و القاب شاهنشاه در جلو و در پشت عبارت «آتش (نام پادشاه)» و گاهی یک شعار هستند. محل ضرب‌گاه گاهی نشان داده می‌شود. هر #پادشاه یک تاج شخصی با نمادهای الهی و اختری ویژه را برگزیده بود که به‌طور کلی منحصر به او بودند. استثناها در مواردی (مانند اردشیر اول و شاپور یکم) و در اواخر دوره ساسانی هم وجود دارد که #تاج‌ها بسیار سبک و اغلب شبیه به هم شده‌اند. اگر پادشاهی شکستی جدی متحمل می‌شد، ممکن است تاج جدیدی اختیار کند (مثلاً نرسه).



سکه‌های ساسانی از جنس طلا، نقره، برنز و آلیاژی از قلع و سرب ضرب شده‌اند. ضرب سکه طلا برای نظام پولی اشکانیان، سلف ساسانیان، ناشناخته بود. اشکانیان در مدت چهار قرن فرمانروایی تنها به ضرب سکه‌های نقره اکتفا نمودند اما اردشیر بابکان برای رقابت با رومیان و نمایش قدرت سیاسی و اقتصادی اقدام به ضرب سکه‌های طلا دینار نمود. وزن این سکه‌های طلا هم وزن طلای رومی بود.

سکه‌های طلا را دینار می‌گفتند. وزن سکه‌های طلای ساسانی در سده‌های سوم و چهارم میلادی به اندازهٔ وزن سکه‌های آئورئوس بود. بعدها وزن سکه‌های نامبرده کاهش بسیار یافت.مسکوکات زرین زمان ساسانیان خیلی کمتر از بقیه سکه‌هاست چون هر پادشاهی، پس از اینکه به تخت می‌نشست، مسکوکات زرین پادشاه گذشته را گردآوری می‌کرد و می‌گداخت و از نو به نام خود سکه ضرب می‌کرد.[۷] آنان با ضرب سکه‌های زرین که اشکانیان آن‌ها را به کار نمی‌بردند، نه‌تنها سنت هخامنشی را دوباره زنده کردند، بلکه آن را رقیب و جایگزین سکه‌های رومی در بازارهای شرق ساختند. دلیل دیگری را برای ضرب سکهٔ طلا عنوان می‌کنند و آن این است که با روی کار آمدن نخستین شاهنشاه ساسانی، اردشیر بابکان، بلافاصله سیاست خاوری جان گرفت و در نتیجه لشکرکشی‌هایی را ضد کوشان و به شمال هندوستان یعنی مناطقی که #ضرب طلا از پیش‌تر در آن‌ها معمول بود، به دنبال آورد؛ زیرا که تحریکات نظامی در این مناطق عمدتاً فقط با طلا می‌توانست به راه انداخته شود. وزن سکهٔ زر معمولی که از زمان اردشیر بابکان تا شاپور سوم ضرب می‌شد، بین ۷ تا ۷٫۴ گرم بود. این سکه در مقادیر معتنابه وارد نظام پولی ایران شده بود و با آئورئوس مرغوب رومی تقریباً مطابقت داشت. دینارهای طلا در دادوستد بین‌المللی نقش کمتری داشتند.
سکه‌های #نقره را دراخم می‌گفتند. دراخم‌های #ساسانی در عربی نیز درهم خوانده می‌شدند. درهم پول رایج و وزن به‌شمار می‌آمد. نقره در دورهٔ اشکانیان نیز رایج‌ترین سکه بود.وزن یک درهم تقریباً ۴ گرم بود. سکه‌های نقره علاوه بر درهم، سکه‌های ۴ درهمی، نیم درهمی و یک ششم درهمی (که دانگ نامیده می‌شد) را هم شامل می‌شدندـ
سکه‌های برنز ساسانی وزن پایداری نداشت.