چرا سیارات منظومه‌ی شمسی بر روی یک صفحه می‌چرخند؟

Описание: چرا سیارات منظومه‌ی شمسی بر روی یک صفحه می‌چرخند؟

سلام همراهان تکسون تی وی.خیلی خوشحالیم با یه ویدئو ی دیگه میبینمیتون
یادتون نره کانال رو سابسکرایب کنبد و با ما سفر هیجان انگیزتون به دنیای علم و تکنولوژی رو شروع کنید
   / @taxontvchannel  

دانستنی های علمی
   • دانستنی های علمی  
آشنایی با فضا و کهکشان ها
   • آشنایی با فضا و کهکشان ها  
تکنولوژی
   • تکنولوژی  
دانشمندان جهان
   • دانشمندان جهان  


چرا سیارات منظومه‌ی شمسی بر روی یک صفحه می‌چرخند؟
بیاین کمی به عقب برگردیم. احتمالا شما هم توی مدرسه یا مستندها، تصویر یا ویدیویی از منظومه شمسی رو دیدید و برای یک بار هم شده توی همون لحظه به این موضوع فکر کردید که چرا سیارات موجود در منظومه شمسی و خورشید و اقمار سیارات همه و همه در یک صفحه قرار گرفته‌اند. پاسخ این سوال مربوط به زمان حال نیست. در واقع پاسخ این پرسش در گذشته‌های دور هستی پنهان شده. اگه بخوایم دقیق بگییم برای اینکه بخوایم به این پرسش پاسخ بدیم باید چیزی حدود ۴.۵ میلیارد سال به عقب برگردیم.
منظومه شمسی
حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش، منظومه‌ی شمسی چیزی نبوده جز ابر چرخانی از گاز و گردوغبار. طبق اندازه‌گیری‌هایی که از این ابر انجام شده، قطر اون ۱۲ هزار برابر فاصله‌ی زمین از خورشید بوده. در نظر داشته باشید که فاصله‌ی زمین از خورشید حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتره. این ابر در انتها اونقدر حجیم شد که درونش فقط گاز و گردوغبار به صورت مولکولی وجود داشته و به همین خاطر به دلیل جرم بالایی که این ابر داشت، متلاشی شد. برای این که کمی از عظمت این ابر آگاه بشید باید بگییم که تخمین زده می‌شه عرض منظومه شمسی جوان چیزی حدود ۱۲۰۰۰ واحد نجومی یا AU بوده است.
متلاشی شدن ابر چرخان از گرد و غبار
وقتی که ابر چرخان گاز و گردوغبار شروع به متلاشی شدن کرده، به سمت تخت شدن هم رفته. بیاین ی مثال بزنیم. فرض کنید یک پیتزاساز، خمیر چرخونی که روش هستش را به بیرون پرتاب کند. هر چقدر این خمیر چرخان به جلو می‌ره، همزمان گسترده‌تر هم می‌شه و علیرغم تخت شدن نازک‌تر هم می‌شود. این اتفاق برای بقیه منظومه‌ها هم در آغاز شکل‌گیری اونها رخ داده. در مرکز این ابر در حال تخت شدن، مولکول‌های گاز به همدیگه فشرده می‌شن و دچار گرمایش می‌شن. حالا توی این مرحله، اتم‌های هیدروژن و هلیوم تحت این فشار و دمای بالا واکنش‌های هسته‌ای چند میلیارد ساله‌ای رو شروع کرده‌ و ستاره‌ای نوزاد را ایجاد کرده‌اند؛ همون «خورشید». رشد خورشید بعد از شروع شکل‌گیری، ۵۰ میلیون سال ادامه داشته. طی این ۵۰ میلیون سال، خورشید از محیط اطراف خود گاز و گردوغبار جمع‌آوری کرده و موج‌هایی از گرما و تشعشعات رو از خودش بیرون داده. خورشید توی زمان رشدش، گاز و گردوغبار اطراف خودشو به صورت دونات درآورده.
دیسک شبه سیاره ای
وقتی که خورشید رشد می‌کرده، ابر منظومه‌ی شمسی همچنان در حال متلاشی شدن بوده و اطراف خورشید دیسک گردوغباری تخت‌تر و گسترده‌تر شده. این ابر در انتها، ساختار تختی ایجاد کرده که به اسم «دیسک شبه‌سیاره‌ای» شناخته می‌شه. این دیسک در اطراف ستاره‌ی تازه متولد شده که همون خورشیده شروع به چرخش کرده. ده‌ها میلیون سال بعد از این، ذرات گردوغبار در دیسک شبه‌سیاره‌ای که به آرومی در حال دوران بوده ، با همدیگه برخورد کرده و در بعضی موارد به همدیگه چسبیده‌اند.
این ذرات طی میلیون‌ها سال تبدیل به دونه‌های چند میلی‌متری شدند و بعدش دونه‌های سانتی‌متری رو تولید کردند و باز هم چسبیده شدن به همدیگه رو ادامه دادند. در نهایت مواد موجود در دیسک شبه‌سیاره‌ای به همدیگه چسبیدند و اجرام عظیمی رو ایجاد کردند. بعضی از این اجرام اونقدر بزرگ شدند که گرانش باعث کروی شدن اونها شده. این وضعیت باعث ایجاد سیارات، سیاره‌های کوتوله و قمرها شده. بقیه اجرام نیز به شکل نامنظم باقی موندند و سیارک‌ها، دنباله‌دارها و قمرهای کوچیک رو ایجاد کردند. با اینکه اجرام ایجاد شده اندازه‌های مختلفی دارند، ولی همه‌ی اونها بر روی یک صفحه که مواد اولیه‌ی این اجرام روی اون قرار داشتند، باقی موندند. به همین خاطر الان هم ۸ سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی و بقیه اجرام خاکی تقریباً بر روی یک صفحه هستند.
به نظرتون وسعت جهان هستی چقدر است؟ خوشحال میشیم اگه این ویدیو رو دوست داشتین روی لایک بزنید و نظراتتون و دانسته های خودتون رو توی بخش کامنت با ما به اشتراک بذارین. مرسی که تا پایان ویدیو همراه ما بودین.









#taxon #taxontv