دیوان حافظ غزل ۴ - نسخه کامل

Описание: صبا به لُطف بگو آن غزالِ رَعنا را / که سَر به کوه و بیابان، تو داده‌ای ما را
شِکرفُروش که عُمرَش دراز باد چرا / تَفَقُّدی نَکُنَد طوطیِ شِکرخا را؟
غرورِ حُسنت اجازَت مَگَر نداد اِی گُل / که پُرسِشی نَکُنی عَندَلیبِ شِیدا را؟
به خُلق و لُطف تَوان کرد صیدِ اهلِ نَظَر / به بند و دام نَگیرَند مرغِ دانا را
نَدانَمَ ازْ چه سبب رنگِ آشنایی نیست / سَهی‌قَدانِ سیَه‌چشمِ ماه‌سیما را
چو با حبیب نِشینی و باده پِیمایی / به یاد دار مُحِبّانِ بادپیما را
جُز این قَدَر نَتوان گفت در جَمالِ تو عیب / که وضع مِهر و وفا نیست رویِ زیبا را
در آسمان نه عجب، گَر به گفتهٔ حافظ / سُرودِ زُهره به رقص آوَرَد مَسیحا را

#‌حافظ #‌ادبیات #‌ادبیات_فارسی #‌فارسی #‌فرهنگ #‌فرهنگ_و_هنر #‌شعر #‌غزل #‌قصیده #‌دیوان_حافظ #‌موسیقی #‌عشق #‌عرفان #‌شکّرشکن #‌شاعر #‌قند_پارسی #‌زبان #‌هنر