สัจธรรมว่างมีครั้งที่ 245 ลักษณะแท้จริง โฉมหน้าดั้งเดิม/ ท่านคงโหย่วฮันเหยินเมตตา (26/10/2567)

Описание: สวัสดีองค์เดิมแห่งญาณตนของทุกท่านด้วยความเคารพนบน้อมจริงใจ ขอกราบองค์เดิมสภาวะไร้การเกิดของพวกเราด้วยความสงบสุข ขอยอมรับผิดและสำนึกขอขมาต่อองค์เดิมของพวกเรา ไร้จุดเริ่มต้นมาด้วยอวิชชา ความโลภโกรธหลง คิดเพ้อเจ้อแล้วคิดเพ้อเจ้ออีก แบ่งแยกแล้วแบ่งแยกอีกไม่มีที่สิ้นสุด อนันตชาติที่คิดเพ้อเจ้อแบ่งแยกจำอยู่ในอัตตารับรู้มากมายประมาณมิได้

ข้าพเจ้าขออาศัยหนึ่งจุดชี้จากพระวิสุทธิอาจารย์ที่ชี้ทางสว่าง หาเจอสภาวะดั้งเดิมของตัวเองเพื่อให้มันคืนสู่สภาพเดิม คืนสู่สภาพตอนแรกเริ่มของพวกเรา คืนสู่สภาพดั้งเดิมที่อนันตชาติมาพวกเราใช้ใจผิด การใช้ใจผิดแน่นอนต้องมีความทุกข์ เสียใจ แบ่งแยก แน่นอนต้องมีการยึดติดมากมายนับไม่ถ้วน เพราะฉะนั้นพวกเราต้องฟื้นฟูให้มันสมบูรณ์ ต้องผันเปลี่ยนมัน อนันตชาติมาพวกเราเนรคุณต่อความไร้เดียงสาของพวกเรา เนรคุณต่อปัจจัยที่อิสระเสรีร่างเริงสดใสของพวกเรา เนรคุณต่อความอิสระเสรีร่าเริงที่สัจธรรมสากลมอบให้พวกเรา บัดนี้พวกเราไม่สามารถอิสระเสรีร่าเริงสดใส ก็คือเนรคุณแล้ว เนรคุณต่อโฉมหน้าดั้งเดิมที่แท้จริงของพวกเรา

โฉมหน้าดั้งเดิมของพวกเราคือไร้เดียงสา
โฉมหน้าดั้งเดิมไม่มีการรู้ที่ผิด คงามเห็นที่ผิด
โฉมหน้าดั้งเดิมไม่มีความโลภโกรธหลง
โฉหน้าดั้งเดิมไม่ลากอนิจจังยมทูตขาวดำเข้ามา
โฉมหน้าดั้งเดิมไม่มีดีชั่ว กุศล อกุศล

ทั้งหมดล้วนมาจากอัตตารับรู้ไปจับยึดเข้ามาเกี่ยวไว้ จับยึดมากเหลือเกินอยู่ข้างในความว่าง อนันตกัปมาพวกเราล้วนอยู่ในความว่าง มีการทำงานของอัตตารับรู้จำสิ่งที่อยู่ข้างนอกเข้ามาเกิดการเปลี่ยนปลงแล้วสำแดงออกมา สิ่งที่พวกเรามีเพียบพร้อมแต่เดิมมานั้นลุ่มหลงเสียแล้ว เพราะอวิชชาที่ไร้จุดเริ่มต้นดังนั้นพวกเรากำจัดอวิชชาให้หมด

พวกเราต้องเข้าใจ เข้าใจโฉมหน้าดั้งเดิมของพวกเรามีความไร้เดียงสาอย่างยิ่ง ร่างเริงแจ่มใสซื่อบริสุทธิ์ มีความสมบูรณ์อย่างมาก ไม่มีความเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน ไม่มีการแบ่งแยกมากมายไร้ขอบเขต ยกตัวอย่างเช่น ไม่ว่าพวกเราจะอยู่ในศาสนาใด สายธรรมใด ล้วนชั่วคราว ล้วนเป็นวิถีสะดวกใช้

จิตญาณของพวกเรา พวกเราบำเพ็ญธรรมโดยอาศัยสภาวะเป็นรากฐาน ไม่ใช่แบ่งแยกที่นามรูป เมื่อพวกเราหมดลมหายใจ ไม่ไช่ขึ้นอยู่ว่าเธอมาจากไหน เธออยู่ในกลุ่มใด ไม่ใช่ขึ้นอยู่ที่เธออยู่สายธรรมไหน หน่วยงานใด ล้วนไม่มี ล้วนคือวิธีสะดวก เพียงแค่ว่าสภาวะของเธอถึงระดับไหน? สถาวะอยู่ที่อัตตารับรู้ มีความเมตตา ความใจกว้าง ความสว่างไสว จิตใจที่เปิดกว้าง หล่อหลอมเสียงและรูปลักษณ์ในความจำเป็นธรรมกายแยบยล รูปกายแยบยล เดิมทีพวกเราล้วนเป็นธรรมธาตุที่เป็นรูปกายแยบยล ธรรมกายแยบยล แต่ว่าอนันตชาติมาจนวันนี้ตกอยู่ในวัฏสงสารเป็นร่างกายที่รับกรรมตอบสนอง เพราะอะไร? เพราะความลุ่มหลงของพวกเรายึดติดเสียง ยึดติดรูปลักษณ์ ยึดติดชื่อ ยึดติดรูปทั้งปวงซึ่งไม่มีความนึกคิด เป็นวัตถุรูป พวกเราคิดเอาเองว่าใช่ คิดเอาเองว่าถูก จะอ้าปากปิดปากล้วนคือวัตถุเสียง วัตถุรูป ซึ่งวัตถุเสียงวัตถุรูปคือมีไม่มีให้พวกเราใช้ เป็นรูปกายแยบยล ธรรมกายแยบยล แต่บันนี้ไม่เหือนเดิม

อนันตชาติมาองค์เดิมของพวกเราล้วนใส่หน้ากากปลอม มองไม่เห็นส่วนที่จริงแท้ มองไม่เห็นส่วนที่เป็นอิสระ มองไม่เห็นความร่างเริง ความเป็นธรรมชาติ มองไม่เห็นความสมถะเรียบง่าย ไม่ปรุงแต่ง ไม่หวังสิ่งใดและความหวังที่ไม่มีสิ่งใดไม่คาดหวัง พวกเราล้วนอยู่ในความหวังและปรุงแต่ง แบ่งแยกของเธอ ของฉัน ของเขา พอมีของฉันความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาก็ถูกปกปิด ถูกครอบไว้

ทุกคนล้วนคือนิรมาณกายของสัจธรรมสากลที่ไร้เดียงสา น่ารัก น่ารักมาก เหมือนเด็กทารกแรกเกิด ทุกคนอยากหอมแก้ม ทุกคนอยากอุ้ม โยกไปโยกมา แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วเธอดูสิข้อมูลที่เก็บสะสมไว้ในความทรงจำล้วนคือขยะ คืออัตตายึดติด อัตตาทิฐิ อัตตาโอ้อวด เป็นรูปลักษณ์ปลอมโจมตีอยู่ เขามีการแบ่งแยกที่ไร้ขอบเขต เกิดใจเกิดความคิด การกระทำ พฤติกรรมล้วนไม่มีความบริสุทธิ์ ไม่ผุดผ่องใสซื่อ ในใจล้วนมีการแบ่งแยกต้องทำแบบนี้ ต้องทำอย่างนั้น เธอต้องอย่างนี้ อย่างนี้นะ! ขอเรียนถามเธอ “ใครเป็นผู้กำหนด?” “ใครกันแน่?” ล้วนเกิดจากวิถีแห่งใจ ที่เกิดจากวิถีแห่งใจนั้น ไม่มีก็ไม่ได้ มีก็ไม่ได้ มันเป็นสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างหนึ่งในโลกีย์วิสัยบอกถึงวิธีการหนึ่ง วิถีแห่งใจยังเป็นโลกของจิตใจ ใจคือวิถี วิถีก็คือใจ ใจก็คือวัตถุ วัตถุก็คือใจ เป็นมุมมองที่เป็นแก่นเดียวกัน ไม่อาจแยกจากกัน ไม่แตกต่างกัน

พวกเราต้องเข้าใจ “ทำไมเธอจึงโกรธ” มาจากข้างในความว่างอัตตาจับยึดสิ่งที่รู้ ลึกตื่น ใหญ่เล็ก ซ้ำไม่ซ้ำ ลุ่มหลงไม่ลุ่มหลง ดี ดีชั่ว แสดงอารมณ์ออกมา

“ทำไมเธอไม่พอใจ? “ความไม่พอใจอยู่ตรงไหน?” “ใครเรียกเธอไม่พอใจ?” ต้องไปรู้แจ้ง “คนนั้นคือใคร?” ข้างในความว่างสภาวะที่จับยึดสิ่งที่อัตตารับรู้เกิดความไม่พอใจ นั่นก็สูญเสียความบริสุทธิ์ ความไร้เดียงสา ลักษณะที่แท้จริง โฉมหน้าที่แท้จริงของเธอ เพราะยึดถือสิ่งที่รับรู้ เรียกพวกเธออย่ายึดสิ่งที่รู้ อย่ายึดสิ่งที่รู้ ตอนเช้าท่อง ๑ นาที กลางคืนท่อง ๑ นาที เธอแจ้งเห็นญาณไหม? เธอก็ยังมีอัตตายึดติด อัตตาทิฐิ เธอไม่ตั้งใจฝึกทักษะตรงนี้ เพราะอนันตชาติมาจุดเริ่มต้นของเขา จุดเริ่มต้นของการเกิดใจเกิดความคิดอยู่ที่ไปจับไปยึดสิ่งที่รู้ พวกเราไม่ควบคุมไว้ เธอยึดมันไว้ จะควบคุมได้อย่างไร? มันก็ก่อกวน มันจะกวนใจวุ่นวาย อาละวาดสวรรค์ ก่อกวนอาละวาดตลอดเวลา กษัตริย์ไม่เป็นกษัตริย์ ขุนนางไม่เป็นขุนนาง

ในโลกนี้ทำไมจึงมีสัตว์มากมาย ก็เพราะข้างในความว่างอัตตายึดสิ่งที่รู้ปรากฎออกมา
“ทำไมฉันเป็นพ่อ ยึดสิ่งที่รู้เป็นพ่อ“
“ทำไมฉันเป็นแม่ ยึดสิ่งที่รู้เป็นแม่“
“ทำไมฉันเป็นลูก? เพราะยึดสิ่งที่รู้เกิดผลกรรมสนอง เป็นเหตุปัจจัย
“ทำไมฉันเป็นปู่ย่าตายาย? ก็เพราะยึดสิ่งที่รู้เป็นปัจจัยปรากฎเป็นรูปลักษณ์ผลกรรมสนอง

#FYTYHS
#สัจธรรมว่างมี245
#ฟาอีเทียนเอวี๋ยนเหอซั่น