ตกนรก !!!ขุมใหญ่ พระสงฆ์ VS สีกา ผู้ล่วงละเมิด..เมื่อรักลวงกลายเป็นไฟนรก I ธรรมะสร้างสุข

Описание: โทษกรรมของพระสงฆ์ และสีกาผู้ล่วงละเมิด
เมื่อพระสงฆ์เสพเมถุน พระสงฆ์ผู้ล่วงสิกขาบท ประพฤติเมถุนกับสีกา ถือเป็นอาบัติที่ร้ายแรงที่สุดในพระวินัย เรียกว่า “อาบัติปาราชิก”
เป็นอาบัติที่ ทำให้พ้นจากความเป็นภิกษุโดยทันที ดั่งกระเบื้องแตกแล้วเอามาใช้ไม่ได้อีก
“ภิกษุใด เสพเมถุนกรรม ไม่ว่ากับหญิงหรือชาย ไม่ว่าเต็มใจหรือถูกหลอกลวง ถือว่า ‘ตกจากความเป็นภิกษุ’ แล้วทันที แม้สวมจีวรต่อก็เป็นเพียงผ้าห่มของโลก ไม่ใช่ผ้ากาสาวะของธรรม” (พระวินัยปิฎก มหาวัคค์) แล้วสีกาล่ะ เธอผิดด้วยหรือ?สีกา หรือหญิงที่ร่วมประเวณีกับภิกษุ แม้จะมิได้มีศีลบวช แต่กรรมที่ทำลงไป ถือเป็นกรรมหนัก เพราะเป็นการ
“ทำลายเนื้อนาบุญ”, “ทำลายศรัทธาสาธุชน”, และ “ย่ำยีพระศาสนา”ในพระไตรปิฎกเปรียบว่า สีกาที่ล่อลวงหรือยินยอมให้พระภิกษุประพฤติผิด มีกรรมเหมือน “ผู้เอายาพิษใส่บาตรพระ” ผลกรรมในปรโลก: ตกนรกขุมใด?พระสงฆ์ผู้ประพฤติผิดเมถุน และ สีกาผู้มีส่วนร่วม เมื่อตายลง จะตกนรกในขุมที่ชื่อว่า...
สัญชีวนรก – ขุมนรกแห่งการฆ่าและราคะร่างกายจะถูกจับถ่างออกโดยยักษ์นรก ถูกเฆี่ยนตีด้วยแส้เหล็กแดง
อวัยวะเพศจะถูกตัดด้วยใบมีดคมที่ร้อนระอุทุกครั้งที่ขาดใจตาย ร่างจะฟื้นขึ้นใหม่ — สัญชีวะ แปลว่า “เกิดใหม่เพื่อถูกทรมานซ้ำ”
เสพกายไป – รับไฟไปการตกนรกนี้ ไม่ใช่แค่เพราะราคะ แต่เป็นราคะที่ ทำให้พระศาสนาเสื่อมเสีย และทำให้พุทธบริษัทสิ้นศรัทธา
กรณีในพุทธประวัติ: นางจินตกาและพระอทินนัปปาฏิมุคขะ มีพระภิกษุรูปหนึ่งชื่อว่า อทินนัปปาฏิมุคขะ ในกาลพุทธกาล ลุ่มหลงในรูปสีกาชื่อ จินตกา ทั้งสองนัดหมายกันในเวลากลางคืน ลอบพบกันในกุฏิ หลังจากประเวณีกันแล้วพระภิกษุผู้นั้นพยายามปกปิดการกระทำ แต่ไม่พ้นสายตาชาวบ้าน จนถูกกล่าวหาและสอบสวนโดยคณะสงฆ์
พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า “ภิกษุผู้นี้ พ้นจากความเป็นภิกษุแล้ว จงขับออกจากสงฆ์ อย่าให้ใช้ผ้ากาสาวะเจือปนกับนักบวชผู้มีศีล”
และทรงตรัสเตือนสาวกว่า“หญิงใด เป็นเหตุให้ภิกษุเสื่อมจากธรรม หญิงนั้นก่อเวรต่อพระศาสนา จะไม่ได้ยลแสงสว่างแห่งสวรรค์”
อานิสงส์ติดลบ: ไม่ใช่แค่ตกนรกถูกตราหน้าว่าเป็น “ผู้ทำลายพระศาสนา”ไม่ได้บวชในศาสนาใดอีกหลายภพชาติ ชาติต่อไป มักมีอวัยวะเพศผิดปกติ, เป็นคนไร้เกียรติ, ไร้คนเชื่อถือ แม้ทำความดีอย่างไรก็ ไม่อาจลบผลกรรมได้ในชาตินั้น ข้อเตือนใจ“จีวรไม่ใช่เสื้อคลุมกิเลส จีวรคือผ้าของผู้สละกิเลส”“สีกาไม่ใช่ผู้เล่นเกมกับไฟ แต่กำลังจับไฟใส่ใจตนเอง”ศรัทธาของชาวพุทธ ไม่ได้อยู่ที่แสงเทียน แต่อยู่ที่พฤติกรรมของผู้ถือศีล ผู้ใดทำลายพระศาสนา แม้จะด้วยอารมณ์เพียงชั่ววูบ จะได้รับผลกรรมยาวนานยิ่งกว่าอารมณ์นั้นหลายภพชาติ
"จีวรของภิกษุ คือเครื่องหมายของผู้ละกิเลส ไม่ใช่ผ้าห่มของผู้แอบเก็บไฟราคะไว้ใต้รอยยิ้ม" พระภิกษุผู้เสพเมถุน ล่วงละเมิดสิกขาบท เป็นผู้ตกจากความเป็นภิกษุทันที เรียกว่า "อาบัติปาราชิก" ไม่มีคำว่าเผลอ ไม่มีคำว่าแก้ตัว ไม่มีโอกาสที่สองการมีเพศสัมพันธ์กับสีกา ไม่ว่าลับหรือแจ้ง คือการหักหลังพระธรรม พระวินัย และผู้ศรัทธาทั้งแผ่นดิน เสียงของพระพุทธองค์ดังก้องในพระวินัยปิฎกว่า
"ภิกษุใดเสพเมถุน ย่อมต้องอาบัติปาราชิก" และในวินาทีนั้น...จีวรไม่ใช่ผ้าของนักบวชอีกต่อไปสีกา...ไม่ใช่ผู้ไร้เดียงสาเสมอไป บางคนรู้เท่า บางคนเจตนา ในพระวินัยกล่าวว่า สีกาผู้ร่วมเสพเมถุนกับภิกษุ เป็นดั่งผู้เอายาพิษใส่ลงในบาตรพระ เธอไม่ได้เพียงทำให้ภิกษุตกจากสมณเพศ แต่ทำให้พระศาสนาสั่นคลอน ทำให้ศรัทธาสาธุชนถูกเผาไปพร้อมกับไฟแห่งกิเลสหญิงใดทำให้ภิกษุเสื่อมจากธรรม หญิงนั้นย่อมไม่ได้ยลแสงสว่างแห่งสวรรค์อีกหลายภพชาติ อย่าคิดว่าไฟราคะจะเผาแต่คนตรงหน้า...มันเผาทั้งศาสนา ตอนที่ 3: ไฟนรกสัญชีวะ – ผลกรรมที่ไม่มีวันตาย เมื่อสิ้นลมหายใจ...พระผู้ล่วงธรรม และสีกาผู้ร่วมกรรม จะไปบังเกิดใน "สัญชีวนรก" นรกที่มิได้ให้ตาย...แต่ให้ฟื้นขึ้นมาตายซ้ำซาก อวัยวะเพศของผู้กระทำผิดจะถูกยักษ์นรกใช้คีมเหล็กแดงบิด กระชาก ฉีกออกอย่างช้าๆ เมื่อสิ้นใจ...ร่างใหม่จะฟื้นขึ้น พร้อมกับเสียงแส้เพลิงที่หวดลงอีกครั้ง ไฟแห่งความเสน่หาเพียงขณะเดียว...ต้องแลกด้วยความเจ็บปวดอันเป็นนิรันดร์ เสียงกรีดร้องในนรกขุมนี้ ไม่เคยเงียบ ไม่เคยพัก ไม่เคยให้อภัย
ในพุทธประวัติ มีพระหลายรูปที่เคยพลาด...และไม่อาจกลับมาได้อีก จีวรที่เคยห่มเป็นของผู้มีศีล บัดนี้กลายเป็นเพียงผ้าธรรมดาของนักโทษกรรม สีกาที่เคยหลงระเริงในกาม บัดนี้กลายเป็นนางเปลือยกายอยู่ในเพลิงอเวจี ธรรมะของพระพุทธองค์ยังอยู่...แต่คนของธรรมบางคนเผาธรรมด้วยมือของตนเอง อย่าเป็นผู้เผาศาสนาด้วยใจเสน่หา อย่าใช้รักลวงเป็นเหตุให้คนทั้งวัดสิ้นศรัทธา
หากวันนี้ยังมีโอกาส...จงตั้งมั่นในศีลธรรม ก่อนที่ราคะจะกลายเป็นโซ่ไฟ และก่อนที่รอยยิ้มในจีวร...จะกลายเป็นเสียงกรีดร้องในอเวจี