រឿងនិទាន “ចចក–កំពឹស–ត្រី–សុភាទន្សាយ” ចចកឃើញត្រីក្នុងភក់

Описание: រឿង “ចចក–កំពឹស–ត្រី–សុភាទន្សាយ”
ចចកឃើញត្រីក្នុងភក់

ចចក: (ញញឹមមាត់) "ហេ! ថ្ងៃនេះអញមានលាភធំ​ណាស់ហើយ មានត្រី កំពឹស ក្ដាម ខ្យង ត្រពាំងនេះសព្វយ៉ាងទាំងអស់!"
កំពឹស: "បងចចក! យើងទាំងអស់គ្នាជាចំណីបងទេ ប៉ុន្តែភក់ច្រើនណាស់ បងស៊ីមិនឆ្ងាញ់ទេ។"


---
កំពឹសលួងចចក

ចចក: "តើត្រូវធ្វើដូចម្តេចទើបឆ្ងាញ់?"
កំពឹស: "ត្រូវយកយើងទៅលាងទឹកឲ្យស្អាតសិន ហើយសឹមបងស៊ីទៅ!"
ចចក: "ហើយតែច្រើនដល់ម្ល៉េះ តើយកទៅលាងបានម្តេច?"
កំពឹស: "កុំបារម្ភ អ្នកត្រូវតាមខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ។"


---
ចចកដេកក្នុងភក់

កំពឹស: "បងចចក ចូលមកដេកក្នុងភក់នេះ យើងនឹងតោងរោមបង ហើយបងនាំយើងទៅរកបឹងដែលមានទឹកថ្លា។"
ចចក: (ទុកចិត្ត) "បាន! អញយល់ព្រម!"

ដល់បឹងទឹកថ្លា

ចចក: "ឯងទាំងអស់ ចូលទៅក្នុងទឹកឲ្យស្អាត រួចអញនឹងស៊ីឲ្យឆ្អែត!"
ត្រី–កំពឹស: (លោតចូលទឹក) "បងចចក! បងទៅជញ្ជូនមកទៀតឲ្យអស់សិន យើងនៅចាំបងនៅទីនេះ។"
ចចក: "បាន! អញទៅជញ្ជូនទៀត!"


ត្រីភៀសខ្លួន

ត្រីកំពឹស: (ញញឹមក្នុងទឹក) "ឥឡូវយើងសុវត្ថិភាពហើយ!"
ចចក: (ត្រឡប់មកមិនឃើញអស់) "អា! ឯងទាំងអស់បញ្ឆោតអញ!"


ចចកបញ្ចូលសត្វទាំងអស់

ចចក: (ខឹង) "បងប្អូនទាំងអស់! សត្វធំតូច គ្រប់ភាសា ចូរមកជួយបាចទឹកបឹងឲ្យរីង ចាប់ត្រីស៊ីអស់!"
ដំរី: "បាន! ខ្ញុំនឹងប្រើក្បាលភ្លុកជួយ!"
ពស់ថ្លាន់: "ខ្ញុំនឹងធ្វើជាទំនប់!"

ត្រីកំពុងភ័យ

ត្រីក្រញ់: "បងប្អូន! តើយើងនឹងធ្វើដូចម្តេចទើបផុតពីអាសន្ននេះ?"
ត្រីមួយ: "មានតែសុភាទន្សាយប៉ុណ្ណោះដែលអាចជួយបាន!"

ត្រីក្រញ់ទៅអញ្ជើញទន្សាយ

សុភាទន្សាយ: "បងត្រីក្រញ់ តើឯងទៅណាមកដល់ក្រៀមស្រកាដូច្នេះ?"
ត្រីក្រញ់: "បងទន្សាយ! សូមអាណិតយើង ត្រីទាំងអស់នឹងត្រូវសត្វធំតូចចាប់ស៊ី។ សូមបងជួយដោះទុក្ខ!"
សុភាទន្សាយ: "កុំភ័យ! ឯងត្រឡប់ទៅប្រាប់អស់បងប្អូនថា ខ្ញុំនឹងដោះឲ្យ។"

ទន្សាយបញ្ឆោតសត្វ

សុភាទន្សាយ: (ឈរលើមាត់បឹង ស្រែក) "បងប្អូនទាំងអស់! ព្រះឥន្ទ្រលោកមានពាក្យថា «កាច់ជើងត្រុំ ប្រមុំជើងអក កាប់ក្បាលចចក ដកភ្លុកដំរីស»។"
សត្វទាំងអស់: (ភ័យស្លន់ស្លោ) "អូយ! ព្រះឥន្ទ្របញ្ជា!"
សត្វខ្លាច ស្លាប់ជាច្រើន

សត្វធំៗ: (រត់បោល ជាន់គ្នា) "សង្គ្រោះ! សង្គ្រោះ!"
ពស់ថ្លាន់: (ជំនប់បាក់) "អូយ…!"
សុភាទន្សាយ: (ញញឹមស្ងៀម) "ចប់ហើយ! សត្វទាំងអស់ទៅជាចំណីត្រីវិញ។"