เจ้าของบ้านและแขก 4K | เครื่องบินนิทาน

Описание: ตามเรามา:
facebook:   / airplanetale  
youtube:    / airplanetalesthai  

Choose other language:
English:    / airplanetale  
Khmer:    / airplanetaleskhmer  

Background:music
sound effect youtube royalty sound.
sound effect iMovie: link:http://images.apple.com/legal/sla/doc...
sound effect Final cut Pro sound effect and background song https://images.apple.com/legal/sla/do...

มันมีนิทานอยู่เรื่องหนึ่งของผู้ชายคนหนึ่งที่อพยพมาจากหมู่บ้านห่างไกลเพื่อมาอยู่ในที่ใหม่ เขาเจอที่ๆสะดวกสบายที่ซึ่งเขาสามารถสร้างบ้านให้ตัวเขาเอง หลังจากที่บ้านใหม่ของเขาถูกสร้างขึ้น เขาก็เจอคนผ่านมาขอพักอาศัยที่นั้น
แขก : สวัสดีตรับ! ผมมาจากที่ห่างไกล และผมไม่มีที่พักเลยครับ ท่านจะกระผมพักที่นี้สัก 2-3 วันได้หรือไม่?
เจ้าของบ้าน : ไม่มีปัญหา ท่านสามารถมาพักที่นี้ได้ชั่วคราว ตั้งแต่ผมย้ายมาอยู่ที่นี้ ผมก็ยังไม่ค่อยรู้จักใครเช่นกัน อย่างน้อย ผมก็จะได้ไม่เหงา
แขก : ขอบคุณครับ! ถ้าท่านไม่ถือสา ผมอยากที่จะขึ้นไปบนห้องและพักผ่อนก่อน
หลังจากการสนทนานี้ เจ้าของบ้านก็ให้นักเดินทางอยู่กับเขาที่บ้านใหม่ของเขา
แขก : (ตะโกนมาจากไกลๆ) คุณมานพครับ (มานบ) คุณตื่นรึยัง? คุณกำลังเตรียมรถเข็น…คุณกำลังจะไปไหนนะ? ทำไมคุณถึงตื่นเช้าจัง?
เจ้าของบ้าน : ดีครับคุณส้ม (ส้ม) ผมตื่นเช้าเป็นประจำ! ผมต้องทำงานที่ฟาร์ม – เป็นชาวสวน ผมไม่มีทางเลือก
แขก : คุณอยากให้ผมช่วยมั้ย? ผมรู้สึกเกรงใจจังที่ผมมาอยู่ฟรีๆ
เจ้าของบ้าน : ไม่เป็นไรครับ! ผมไม่มีอะไรนอกจากอาหาร - แต่นั้นก้เพียงพอแล้ว เพราะผมเป็นชาวสวน ไงก็ตาม ผมต้องกลับไปที่ฟาร์มแล้ว
แขก : โชคดี!
เจ้าของบ้าน : คุณส้ม ผมกลับมาละครับ! ผมจับได้ปลาตัวใหญ่ด้วยวันนี้! ผมจะทำอาหารอร่อยๆให้คุณนะ อยู่ทานด้วยกันสิครับ!
แขก : คุณเก่งจัง คุณไม่เพียงแต่ทำอาหารอร่อย แต่ยังสามารถทำงานเกษตรกรรมได้ทั้งหมดเลย! ผู้หญิงที่ได้คุณเป็นสามีคงจะโชคดีน่าดู ว่าแต่ เมื่อไหร่คุณถึงจะแต่งงานหรอครับ?
เจ้าของบ้าน : คืองี้ครับ ที่จริงตอนนี้ผมก็ตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ เธอชื่อว่าเป๊าะเปี๊ยะ เธอเป็นลูกสาวครอบครัวเศรษฐีในหมู่บ้านใกล้เคียง เมื่อผมเก็บเงินได้เยอะๆ ผมก็ว่าจะไปขอเธอแต่งงาน
แขก : คุณได้วางแผนอนาคตไว้ค่อนข้างชัดเจนเลยนะครับเนี่ย! ผมยังไม่รู้เลยว่าจะเริ่มที่ตรงไหน เพราะว่าผมยังไม่มีอะไรเลย
เจ้าของบ้าน : โอ้! อย่ายกยอผมนักเลยครับ ผมไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้น ผมก็แค่ทำงานหนักเท่าที่ทำได้เพราะผมเป็นคนหนุ่มไฟแรง มันน่าจะเหมือนกันสำหรับคุณ คุณยังมีเวลาและมีแรง ถ้าคุณอยากจะเริ่มตอนนี้ มันยังไม่สายเกินไป!
แขก : ผมว่ามันถึงเวลาที่ผมจะเริ่มทำงานหนักอย่างที่คุณทำละ ฮาๆ!
หลังจากการสนทนานั้น พวกเขาต่างแยกย้ายเข้าห้องตัวเอง ในตอนเช้า เจ้าของบ้านตื่นเช้าและไปฟาร์มเช่นปกติ ในขณะที่แขกอยู่คนเดียวที่บ้าน ในขณะนั้นเอง มีนักเดินทางอีกคนผ่านมา
นักเดินทาง : ดีครับ คุณเจ้าของบ้าน! คุณจะแบ่งน้ำให้ผมสักหน่อยได้หรือไม่? ผมหิวน้ำมาก!
แขก : ได้สิครับ! โปรดเข้ามา ผมจะเอาน้ำให้คุณ อะนี้ครับ!
นักเดินทาง : กะอึกกะอึก อ๊า~(เสียงดื่มน้ำ) ขอบคุณมากครับ
แขก : ท่านอาศัยอยู่ที่ไหน?
นักเดินทาง : คือ ผมอยู่ตรงขอบหมู่บ้าน เมื่อคุณไปถึงที่นั้น คุณจะเห็นต้นไม้ใหญ่ บ้านผมอยู่ที่นั้น ถ้าคุณผ่านไปแถวนั้น อย่าลืมแวะไปหาผมละ
แขก : ได้ครับ ไว้ผมจะแวะไป
นักเดินทาง : ผมต้องไปแล้วละ มันสายมากแล้ววันนี้
นักเดินทางก็เดินทางต่อไป ในขณะที่แขกมีความสุขที่ถูกเรียกว่าเป็นเจ้าของบ้าน
แขก : อิอิ บางทีข้าคงดูเหมือนเป็นเจ้าของบ้าน! ข้าต้องทำอย่างไรนะถึงจะได้เป็นของบ้านเช่นนี้ได้? ข้ายังจนอยู่เลย! ถ้าข้าทำงานหนักและเก็บเงินมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้ ข้าคงจะได้เป้นเจ้าบ้านและอยู่อย่างสงบสุขเช่นกัน
เมื่อเวลาผ่านไป เขาเริ่มถูกกลืนกินด้วยความคิดนี้มากขึ้นเริ่อยๆ เขาพยายามที่จะคิดหาวิธีที่จะได้เป้นเจ้าของบ้านสักหลัง แต่เขาคิดไม่ออกเลย หนึ่งเดือนต่อมา มันถึงเวลาที่แขกคนนี้ต้องย้ายออก เจ้าของบ้านขอให้เขาย้ายออกไป เพื่อที่จะให้พ่อแม่มาอยู่ด้วยกันแทน
เจ้าของบ้าน : เอิ่ม คุณครับ อาทิตย์หน้า พ่อแม่ผมจะมาอยู่กับผมที่นี้ ดังนั้นคุณไปหาที่อยู่ใหม่ได้แล้วนะครับ
แขก : อะไรกัน? พ่อแม่ของคุณจะมาอยู่ที่นี้หรอ? ผมว่าจะอยู่ที่นี้สักปีหนึ่ง! โปรดให้ผมอยู่ต่ออีกสักอาทิตย์เถิด แล้วผมจะไป