Το Πάθος, ο Σταυρός και η Ανάσταση του Χριστού

Описание: Η Ιστορία των εορτών της Μεγάλης Εβδομάδας
(προδοσία, μυστικός δείπνος, σύλληψη, καταδίκη, πάθος, σταυρός, ανάσταση)

Το 33 μ. Χ. την Τετάρτη προ του Σαββάτου που ήταν το Πάσχα των Εβραίων, ένας μαθητής του Χριστού πήγε κρυφά στους Εβραίους Αρχιερείς και συμφώνησε να τους παραδώσει τον Δάσκαλο του για 30 νομίσματα που είχαν μεγάλη αξία, ας πούμε κάτι σαν 10000 ευρώ, ίσως και περισσότερα. Την επόμενη μέρα το βραδάκι, ενώ έτρωγαν όλοι οι μαθητές μαζί με το Δάσκαλο τους, ο Δάσκαλός του είπε να πάει να τελειώνει αυτό που έχει να κάνει, δηλαδή να πάει να τον προδώσει, και ο μαθητής έφυγε τρέχοντας. Τότε ο Δάσκαλος ευλόγησε το ψωμί και το κρασί και τους είπε ότι πλέον αυτή θα είναι γι αυτούς μια νέα τροφή, το ίδιο το Σώμα Του και το Αίμα Του, με τα οποία θα νικούν τον θάνατο οριστικά και αμετάκλητα. Τελειώνοντας αυτό το Δείπνο, που έγινε μυστικά, πήγαν για προσευχή σε ένα γνωστό τους κήπο.
Τότε έφθασε ο προδότης με στρατιώτες και τους έδειξε ποιος είναι, οπότε και τον έπιασαν και τον πήγαν στους Αρχιερείς Άννα και Καϊάφα. Αυτοί με κατασκευασμένες κατηγορίες τον πήγαν στον τοπικό Ηγεμόνα, τον Πιλάτο. Αυτός δεν τους πίστευε και τον έστειλε σε άλλο Ηγεμόνα, τον Ηρώδη. Όμως και αυτός δεν ήθελε να τον καταδικάσει και τον ξανάστειλε πίσω στον πρώτο. Τελικά μετά από συνεχείς ανακρίσεις, στυγνά βασανιστήρια, σκληρές μαστιγώσεις, φοβερό αγκάθινο στεφάνι, κοροϊδίες, χτυπήματα και φτυσίματα στο πρόσωπο, και τελικά φυλάκιση του Χριστού αλυσοδεμένου, αποφάσισε ο Πιλάτος, επειδή οι Αρχιερείς με τους βοηθούς τους Φαρισαίους επέμεναν να θανατωθεί, να τους κάνει το χατίρι.
Ο Χριστός τότε το πρωί της Παρασκευής οδηγείται με το βαρύ σταυρό που αποτελούταν από δύο μεγάλα καδρόνια, στην πλάτη Του, στο λόφο που θα Τον σταύρωναν, γιατί τότε έτσι θανάτωναν τους βαρυποινίτες. Μαζί του θα θανατώνονταν άλλοι δύο κακούργοι. Στις εννέα το πρωί τον κάρφωσαν με καρφιά στο Σταυρό, και σήκωσαν τον Σταύρο όρθιο. Ο Χριστός, αν και θα έπρεπε να είχε πεθάνει πολύ νωρίτερα από τα συνεχή βασανιστήρια όλη την νύχτα, άντεξε έξι ώρες και στις τρεις το μεσημέρι ξεψύχησε με δυνατή κραυγή, που θα ήταν αδύνατο να βγάλει ένας άνθρωπος τόσο εξαντλημένος και σταυρωμένος, γιατί πάνω στον Σταυρό δεν μπορείς να βγάλεις αέρα και να φωνάξεις. Τις τρεις ώρες, από τις δώδεκα μέχρι τις τρείς, δεν είχε φως σε όλο τον πλανήτη. Την ώρα που ο Χριστός "έφυγε" έκανε μεγάλο σεισμό, και μέσα στον Ναό του Σολομώντα σχίστηκε η τεράστια κουρτίνα του Ιερού. Πολλοί μέσα στα Ιεροσόλυμα είδαν νεκρούς να έχουν ζωντανέψει και να περπατούν ανάμεσα τους, ενώ πολλές από τις πλάκες στους τάφους είχαν σπάσει. Δηλαδή εκείνη την στιγμή άρχισε η Ανάσταση των ανθρώπων.
Εκείνη την ώρα πάνω στην γη, στα Ιεροσόλυμα, ένας Εβραίος ο Ιωσήφ, με ένα συνεργάτη του, τον Νικόδημο, πήγαν στον Ηγεμόνα, τον Πιλάτο, και τον παρεκάλεσαν να κατεβάσουν το άψυχο σώμα του Χριστού και να το πάρουν, και τους είπε ένταξη. Πριν νυχτώσει στις έξι η ώρα, είχαν βγάλει τα καρφιά, Τον είχαν κατεβάσει από τον Σταύρο, περιποίησαν το λείψανο με τον εβραϊκό τρόπο, και το έβαλαν σε μια άδεια σπηλιά εκεί κοντά, που ήταν του Ιωσήφ, και την είχε αγοράσει για να ταφεί ο ίδιος, όταν πεθάνει. Έτσι έθαβαν οι Εβραίοι τους νεκρούς. Αμέσως μετά νύχτωσε και άρχισε το Πάσχα των Εβραίων.
Την άλλη μέρα, την ίδια ώρα, το Πάσχα τελείωσε και με τη δύση του ήλιου άρχισε η επόμενη μέρα, αυτή που ονομάσαμε στη συνέχεια μετά, Κυριακή, δηλαδή ημέρα του Κυρίου. Μετά από αρκετές ώρες και λίγο πριν αρχίσει να ξημερώνει, ενώ ήταν νύχτα ακόμα, η Μητέρα του Χριστού και μια μαθήτρια του, η Μαγδαληνή, πήγαιναν στον τάφο, να επισκεφτούν το νεκρό, και η μαθήτρια ήθελε να τον αλείψει με αρώματα, αλλά ήξεραν ότι οι αρχές έχουν βάλει ένα μεγάλο λίθο μπροστά και στρατιώτες για φύλακες, γιατί οι Εβραίοι φοβούνταν μην πάρουν το σώμα οι μαθητές και πουν ότι αναστήθηκε. Όταν πλησίασαν κοντά στο τάφο, κάτω από τα πόδια τους τραντάχθηκε δυνατά το έδαφος και οι στρατιώτες άρχισαν να τρέχουν πανικόβλητοι σαν πεθαμένοι από τον τρόμο τους. Σήκωσαν οι γυναίκες το βλέμμα τους να δουν τον Τάφο και η μεγάλη πέτρα είχε παραμεριστεί. Πλησίασαν κοντά και ενώ ήταν νύχτα, μέσα στο Τάφο ήταν σαν ημέρα, και δεν υπήρχε μέσα κανένας. Τελικά ένας άνδρας μέσα στο φως τους είπε ότι ο Χριστός δεν είναι πια εκεί, γιατί δεν είναι πια νεκρός. Ο Χριστός είχε βγει μέσα από τα σαβάνα και είχε φύγει από την σπηλιά πριν το σεισμό και πριν βγει από μπροστά η πέτρα.
Αφού λίγο μετά εμφανίστηκε και στις δύο γυναίκες, όπως και στις υπόλοιπες μυροφόρες όταν πια ξημέρωσε και, τελικά εμφανίστηκε και στους Αποστόλους μπαίνοντας μέσα στο σπίτι που ήταν, χωρίς να ξεκλειδώσει και να ανοίξει η πόρτα. Ωστόσο καθόταν και έτρωγε μαζί τους κανονικά και μπορούσαν να τον αγγίξουν. Μέσα σε σαράντα μέρες εμφανίστηκε και σε άλλους πιστούς, πάνω από πεντακόσια άτομα μέχρι που τελικά μπροστά στα μάτια των Αποστόλων, της Μητέρας Του και των Μυροφόρων άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανό, έχοντας μαζί του κάποιους άνδρες πλημμυρισμένους μέσα στο φως. Χριστός Ανέστη!