ตำนานพระอริยสงฆ์แห่งล้านนา | ประวัติของหลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ

Описание: หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ แห่งวัดดอยแม่ปั๋ง จังหวัดเชียงใหม่ คือหนึ่งในพระอริยสงฆ์ผู้เป็นที่เคารพศรัทธาอย่างสูงสุดของพุทธศาสนิกชนชาวไทย จริยวัตรอันงดงาม ปฏิปทาอันแน่วแน่ในการแสวงหาโมกขธรรม และเรื่องราวปาฏิหาริย์ที่เล่าขานสืบต่อกันมา ทำให้ชีวประวัติของท่านเป็นดั่งตำนานที่เปี่ยมด้วยแรงบันดาลใจและแสงแห่งธรรม

ชาติกำเนิดและปณิธานแห่งการบรรพชา
หลวงปู่แหวน มีนามเดิมว่า ญาณ รามศิริ เกิดเมื่อวันจันทร์ที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2430 ณ บ้านนาโป่ง ตำบลหนองใน (ปัจจุบันคือตำบลนาโป่ง) อำเภอเมือง จังหวัดเลย ท่านเป็นบุตรของนายใสและนางแก้ว รามศิริ ครอบครัวมีอาชีพทำนาและตีเหล็ก

ชีวิตในวัยเยาว์ของท่านต้องพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ เมื่อมารดาได้ถึงแก่กรรมไปก่อนที่ท่านจะจำความได้ เรื่องเล่าขานกันว่า ก่อนสิ้นใจ ผู้เป็นมารดาได้เรียกบุตรชายเข้ามาใกล้และกล่าวฝากฝังไว้ว่า "ลูกเอ๋ย แม่จะจากไปแล้ว ขอให้ลูกบวชให้แม่นะ บวชแล้วอย่าสึก" คำมั่นสัญญานี้ได้ฝังลึกในจิตใจของเด็กชายญาณ และกลายเป็นปณิธานอันแน่วแน่ที่นำท่านเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ในเวลาต่อมา

เมื่ออายุได้ 9 ปี ท่านได้บรรพชาเป็นสามเณรที่วัดโพธิ์ชัย บ้านนาโป่ง โดยมีพระอาจารย์คำมาเป็นพระอุปัชฌาย์ และได้รับฉายาว่า "แหวน" ด้วยความมุ่งมั่นที่จะปฏิบัติตามคำสั่งเสียของมารดา และด้วยความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา สามเณรแหวนได้ตั้งใจศึกษาพระธรรมวินัยและภาษาขอมจนแตกฉาน

เส้นทางธุดงคกรรมฐานและการแสวงหาธรรม
สามเณรแหวนได้เดินทางไปศึกษาหาความรู้กับครูบาอาจารย์หลายท่าน เริ่มจากพระอาจารย์อ้วน ผู้เป็นอา ได้นำท่านไปฝากตัวเป็นศิษย์ของ พระอาจารย์สิงห์ ขนฺตยาคโม ที่วัดบ้านสร้างถ่อ จังหวัดอุบลราชธานี ซึ่งเป็นศิษย์องค์สำคัญของ หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต การได้พบกับพระอาจารย์สิงห์ถือเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญยิ่ง ที่นี่ท่านได้เรียนรู้ทั้งด้านปริยัติและแนวทางการปฏิบัติกรรมฐานที่เข้มข้น

เมื่ออายุครบ 21 ปี ท่านได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุในฝ่ายมหานิกาย ณ วัดสร้างถ่อนอก และได้จาริกธุดงค์ไปในหลายพื้นที่ กระทั่งในเวลาต่อมา ท่านได้มีโอกาสพบกับ ท่านเจ้าคุณพระอุมาลีคุณูปมาจารย์ (จันทร์ สิริจนฺโท) และได้เดินทางไปพำนักที่วัดเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่ ที่นี่เองที่ท่านได้พบกับ พระอาจารย์ใหญ่หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต อีกครั้ง และได้ขอญัตติเป็นพระในฝ่ายธรรมยุติกนิกาย โดยมีท่านเจ้าคุณพระอุมาลีฯ เป็นพระอุปัชฌาย์ และได้รับฉายาใหม่ว่า "สุจิณฺโณ" ซึ่งแปลว่า "ผู้ประพฤติดีแล้ว"

การได้เป็นศิษย์ของหลวงปู่มั่น ถือเป็นการเปิดประตูสู่การปฏิบัติธรรมอย่างแท้จริง หลวงปู่มั่นได้สอนให้ท่าน "ทิ้งตำราที่เรียนมาทั้งหมด แล้วเอาตัวเข้ามาปฏิบัติ" คำสอนนี้ทำให้หลวงปู่แหวนมุ่งมั่นในการภาวนาและเดินธุดงค์อย่างอุกฤษฏ์

ชีวิตการธุดงค์ของหลวงปู่แหวนเต็มไปด้วยความยากลำบากและความเพียรอันยิ่งยวด ท่านจาริกไปในป่าเขาลำเนาไพรทั่วทุกภาคของประเทศไทย รวมถึงเดินทางข้ามไปยังประเทศเพื่อนบ้านอย่างลาว พม่า และอินเดีย เพื่อแสวงหาความวิเวกและบำเพ็ญเพียรทางจิต ท่านต้องเผชิญกับสัตว์ร้าย ภูตผีปีศาจ และความทุรกันดารนานัปการ แต่ด้วยจิตใจที่เด็ดเดี่ยวและยึดมั่นในพระธรรม ท่านจึงสามารถผ่านพ้นอุปสรรคทั้งปวงมาได้ เรื่องราวการธุดงค์ของท่านมักจะมีสหธรรมิกผู้ใกล้ชิดร่วมเดินทางไปด้วยคือ หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม

ปาฏิหาริย์และเรื่องเล่าขานอันน่าอัศจรรย์
ชื่อเสียงและบารมีของหลวงปู่แหวนเริ่มเป็นที่ปรากฏแก่สาธารณชนในวงกว้างมากขึ้น พร้อมกับเรื่องราวปาฏิหาริย์ต่างๆ ที่เล่าขานจากประสบการณ์ของผู้ที่ได้ไปกราบนมัสการ โดยเรื่องที่โด่งดังที่สุดคือ "ปาฏิหาริย์เหาะบนก้อนเมฆ"

เรื่องมีอยู่ว่า นักบินของกองทัพอากาศไทยท่านหนึ่งได้ขับเครื่องบินผ่านเหนือท้องฟ้าวัดดอยแม่ปั๋ง และได้เห็นพระภิกษุชรารูปหนึ่งนั่งสมาธิอย่างสงบนิ่งอยู่บนก้อนเมฆ ด้วยความประหลาดใจอย่างยิ่ง เขาจึงบินวนกลับมาดูอีกครั้งก็ยังคงเห็นภาพเดิม เมื่อนำเครื่องลงจอด เขาได้สืบเสาะค้นหาจนมาถึงวัดดอยแม่ปั๋ง และได้พบกับหลวงปู่แหวน ซึ่งมีลักษณะตรงกับพระภิกษุที่เขาเห็นบนท้องฟ้าทุกประการ เรื่องราวนี้ได้ถูกนำไปตีพิมพ์ในนิตยสารต่างประเทศ ทำให้ชื่อเสียงของหลวงปู่แหวนขจรขจายไปไกล เมื่อมีผู้ไปกราบเรียนถามท่านถึงเรื่องนี้ ท่านมักจะตอบด้วยรอยยิ้มและกล่าวในเชิงถ่อมตนว่า "เราบ่ได้เหาะ ของมันเป็นของมันจะอั้น" หรือ "ของเก่าเฮามีอยู่" ซึ่งเป็นปริศนาธรรมให้ผู้ฟังได้ขบคิด

#หลวงปู่แหวน #ประวัติหลวงปู่แหวน #หลวงปู่แหวนสุจิณโณ #พระเกจิอาจารย์ #พระธุดงค์ #พระอริยสงฆ์ #ธรรมะ #ประวัติพระเกจิ #วัดดอยแม่ปั๋ง #ธรรมะสอนใจ #หลวงปู่แหวนเทศนา #พระสายวิปัสสนา #หลวงปู่มั่น #ประวัติพระสงฆ์ไทย #พระสงฆ์ที่น่าเคารพ #พระกรรมฐาน #หลวงปู่แหวนวัดดอยแม่ปั๋ง #หลวงปู่แหวนสุจิณโณประวัติ #พระอาจารย์สายอีสาน #กรรมฐานสายพระป่า