من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش | غزل شماره ۱۲۵۴ مولانا با موسیقی عرفانی ایرانی از دیوان شمس

Описание: ما اینجا هستیم تا لحظاتی از زیبایی، عشق و آرامش را به گوش جان برسانیم.
با حمایت شما، این صدا می‌تواند به قلب‌های بیشتری برسد.
💖 لینک حمایت مالی https://donate.stripe.com/7sI6pWgjw4d...
📩 برای درخواست اسپانسرشیپ یا دریافت مدیاکیت می‌توانید با ما تماس بگیرید.

در این قطعه شنیدنی، یکی از عمیق‌ترین و زیباترین غزل‌های مولانا جلال الدین محمد بلخی، یعنی غزل شمارهٔ ۱۲۵۴ دیوان شمس، با عنوان "من توام، تو منی ای دوست، مرو از بر خویش" در قالب آهنگ صوفیانه اجرا شده است.

این اثر با الهام از موسیقی عرفانی ایرانی و بهره‌گیری از عناصر موسیقی تلفیقی و موسیقی دراویش، تجربه‌ای عارفانه و عاشقانه از اشعار ناب مولانا را برای مخاطب خلق می‌کند.

اشعار زیبای مولانا در این غزل، آمیزه‌ای از عشق الهی و وحدت وجود است که در کنار فضای روح‌نواز موسیقی صوفی، جان تازه‌ای می‌گیرد. شنیدن این قطعه برای هر دوستدار موسیقی ایرانی و شیفته‌ی غزلیات زیبای مولانا، سفری درونی به دنیای معنا و روح است.

در این ویدیو، مفاهیم ژرف معنوی و شعر فارسی با لطافت اشعار عاشقانه مولانا گره خورده‌اند تا جلوه‌ای تازه از موسیقی مولانا و آهنگ فارسی مولانا را تجربه کنید.

اگر به اشعار تکاندهنده مولانا، شعر مولانا درباره عشق و آثار عارفانه‌ی مولانا جلال الدین بلخی علاقه‌مندید، این اجرا را از دست ندهید.

این ویدیو پلی است میان موسیقی الهی و اشعار زیبای رومی برای آنان که به دنبال معنا در هنرند.

ملتن کامل غزل:‌

من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش
خویش را غیر مینگار و مران از در خویش

سر و پا گم مکن از فتنهٔ بی‌پایانت
تا چو حیران بزنم پای جفا بر سر خویش

آن که چون سایه ز شخص تو جدا نیست منم
مکش ای دوست تو بر سایهٔ خود خنجر خویش

ای درختی که به هر سوت هزاران سایه‌ست
سایه‌ها را بنواز و مبُر از گوهر خویش

سایه‌ها را همه پنهان کن و فانی در نور
برگشا طلعت خورشید‌رخ انور خویش

ملک دل از دودلی تو مخبط گشته‌ست
بر سر تخت برآ پا مکش از منبر خویش

عقل تاج است چنین گفت به تثمیل علی
تاج را گوهر نو بخش تو از گوهر خویش