پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می‌کند | غزل شماره ۱۶۲ استاد شهریار | آوای عرفان

Описание: ✨ به آوای عرفان خوش آمدید 🌙

در این ویدیو، غزل شمارهٔ ۱۶۲ از استاد شهریار را می‌شنوید —
یکی از زیباترین اشعار فارسی دربارهٔ گذشت زمان، یاد جوانی، و حسرت روزگار از دست رفته.

شهریار در این شعر، با نگاهی پرمهر اما اندوهناک، از ناپایداری عمر سخن می‌گوید.
غزلی که میان شعر و موسیقی، نوایی از دل پیر اما عاشق است.

📖 متن کامل شعر:

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می‌کند
بلبل شوقم هوای نغمه‌خوانی می‌کند

همتم تا می‌رود سازِ غزل گیرد به دست
طاقتم اظهار عجز و ناتوانی می‌کند

بلبلی در سینه می‌نالد هنوزم کاین چمن
با خزان هم آشتی و گل‌فشانی می‌کند

ما به داغ عشقبازی‌ها نشستیم و هنوز
چشم پروین همچنان چشمک‌پرانی می‌کند

نای ما خاموش ولی این زهرهٔ شیطان هنوز
با همان شور و نوا دارد شبانی می‌کند

گر زمین دودِ هوا گردد همانا، آسمان
با همین نخوت که دارد آسمانی می‌کند

سال‌ها شد رفته دمسازم ز دست، اما هنوز
در درونم زنده است و زندگانی می‌کند

با همه نسیان، تو گویی کز پی آزارِ من
خاطرم با خاطرات خود تبانی می‌کند

بی‌ثمر هر ساله در فکرِ بهارانم، ولی
چون بهاران می‌رسد با من خزانی می‌کند

طفل بودم، دزدکی پیر و علیلم ساختند
آنچه گردون می‌کند با ما نهانی می‌کند

می‌رسد قرنی به پایان و سپهرِ بایگان
دفترِ دورانِ ما هم بایگانی می‌کند

شهریارا! گو دل از ما مهربانان نشکنید
ورنه قاضی در قضا نامهربانی می‌کند

⸻

💫
غزل «پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می‌کند» نه فقط شعر، بلکه آینهٔ عمر انسان است؛
در آن، شهریار میان خنده و آه، جوانی را می‌جوید که دیگر تنها در یاد است.

⸻

🎧 مناسب برای:
ساعات خلوت، اندیشه در گذر زمان، شب‌های آرام، و لحظه‌های تأمل و دلتنگی.

📌 دربارهٔ کانال آوای عرفان:

در آوای عرفان، شعر تنها واژه نیست —
نوایی‌ست که دل را بیدار می‌کند.
از مولانا تا شهریار، از حافظ تا فروغی —
اینجا، شعر با موسیقی جان می‌گیرد.

🙏 Subscribe کنید تا هر هفته نغمه‌ای تازه از شعر و احساس بشنوید.

#آوای_عرفان #شهریار #پیرم_و_گاهی_دلم_یاد_جوانی_می‌کند #شعر_فارسی #شعر_کلاسیک #شعر_عرفانی #PersianPoetry #SufiPoetry #شعر_عاشقانه #استاد_شهریار #PersianPoem #شعر_نوستالژیک