ผบ.ตร. แถลงจับกุมลุงพล วินาทีจับกุม ขัดขืนเล็กน้อย ที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติ

Описание: #ตามรอยปิดแฟ้มน้องชมพู่
"ลุงพล" ตกเป็นผู้ต้องสงสัยคนเดียวที่เหลืออยู่ในแฟ้มของตำรวจจริงหรือ
ปริศนาการเสียชีวิตของ "น้องชมพู่" แห่งบ้านกกกอก ตำบลกกตูม อำเภอดงหลวง จังหวัดมุกดาหารค้างคาใจสังคมนานปีเศษ

ความจริงคดีควรปิดลงเรียบร้อยเมื่อกลางเดือนกุมภาพันธ์ 2564 แต่มีบางส่วนทางเทคนิคยังไม่สมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ เป็นเหตุผลให้ พล.ต.อ.สุวัฒน์ แจ้งยอดสุข ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ ต้องขอยืดระยะเวลาออกไป
#ไม่ต้องการให้คนร้ายดิ้นหลุดในชั้นศาล
ตลอดขวบปี คณะทำงานสางปม หนูน้อยวัย 3 ขวบ ทำงานกันไม่ได้หยุดพัก
ทีมงาน ผบ.ตร. มี หลายหน่วยงานร่วมทำหน้าที่สืบสวนสอบสวน ทั้ง บช.ภ.4 กองปราบ ดส. , บก.สส.ภ.7 บก.สส.ภ.8 , กก.สส.1 บก.สส.บช.น. และอีกหลายหน่วยก็เป็นหนึ่งในทีมงานร่วมคลี่คลายคดีนี้

ในที่สุดเตรียมสรุปสำนวนการสอบสวนรวบรวมพยานหลักฐานที่ใช้เวลาแกะรอยตามคำสั่งของ พล.ต.อ.สุวัฒน์แจ้งยอดสุข ตั้งแต่ลงพื้นที่เกิดเหตุวันแรกที่พบศพเด็กเมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2563 สามารถประมวลพฤติการณ์แห่งคดี
ระบุ "น้องชมพู่" พักอยู่บ้านเลขที่ 73 หมู่ 2 หมู่บ้านกกกอก ตำบลกกตูม อำเภอดงหลวง จังหวัดมุกดาหาร มีพื้นที่ติดกับเขาภูเหล็กไฟ ได้หายตัวไปเวลาประมาณ 09.11-09.49 น.ของวันที่ 11 พฤษภาคม 2563 มี "น้องสะอิ้ง" พี่สาววัย 14 ปี เห็นเป็นครั้งสุดท้าย ส่วนพ่อและแม่ของเด็กออกไปทำงานนอกบ้าน
จากการสอบถามพยานทั่วทั้งหมู่บ้านไม่มีใครพบเห็น ชาวบ้านช่วยกันออกปูพรมติดตามค้นหา และเชื่อว่า เด็กผู้หญิงอายุเพียง 3 ปี ไม่มีทางเดินหลงป่าไปไหนได้ไกล บริเวณดังกล่าวสามารถเข้าถึงจุดเกิดเหตุพบศพในอีกหลายวันต่อมาได้ 5 เส้นทาง แต่ละเส้นทางไม่มีใครพบเห็น "น้องชมพู่" เดินผ่าน
มีเพียงเส้นทางเดียวที่ผ่านสวนยางท้ายหมู่บ้าน พยานบุคคล 2 คนให้การเห็น "ผู้ต้องสงสัย" เดินออกมาช่วงเวลา 09.00 น.เศษ
ส่วนการสอบสวนอุปนิสัยของ "น้องชมพู่" หากมีคนแปลกหน้ามาอุ้มจะร้องโวยวายทันที แต่ในขณะที่หายตัวไปปราศจากเสียงร้องและขัดขืน พยานเด็กที่อยู่บริเวณนั้นไม่มีใครได้ยินเสียง
เชื่อว่า บุคคลที่มาพัวไปต้องเป็นบุคคลรู้จักคุ้นเคยสามารถเข้าถึงตัวเด็กได้
ประกอบด้วยบุคคล 10 คน
แต่จากการตรวจสอบพยานบุคคลและพยานหลักฐานข้อมูลอื่นในห้วงเกิดเหตุไม่มีบุคคลที่ "น้องชมพู่"ไว้ใจ ผู้ใดอยู่ใกล้เคียงรวมถึงเส้นทางเข้าไปยังเขาภูเหล็กไฟ เกือบทุกคนสามาถยืนยันถิ่นที่อยู่ให้อย่างชัดเจน
นอกจาก "ผู้ต้องสงสัยคนเดียว" ไม่สามารถยืนยันฐานที่อยู่ได้อย่างชัดเจน ทั้งยังมีพยานบุคคลระบุพบอยู่ในเส้นทางที่สามาถเข้าไปยังที่เกิดเหตุได้
หลังจากเด็กหายตัวไป "ผู้ต้องสงสัย"ขับรถกระบะไปรับพระวัดภูผาแอกเพื่อไปส่งยังสถานปฏิบัติธรรมอีกจังหวัด และได้พูดคุยกับพระที่เป็นพยานในเวลาต่อมาว่า "เด็กหายตัวไป" แต่ข้อเท็จจริงยังไม่มีใครในละแวกนั้นแจ้งแก่ "ผู้ต้องสงสัย" ถึงการหายตัวไปของ "น้องชมพู่"

เมื่อสอบสวนถิ่นที่อยู่ห้วงเวลา 14.30-16.00 น.ของวันที่ 11 พฤษภาคม 2563 "ผู้ต้องสงสัย" ไม่สามารถยืนยันได้ แต่กลับปรากฏข้อเท็จจริงว่า ได้พบกับพยาน 2 ปากบริเวณร่องน้ำบนเขาภูเหล็กไฟ เป็นเส้นทางลงมาจากเขามุ่งหน้ากลับบ้าน ในลักษณะท่าทางมีพิรุธ

พยานทั้งสองมีการเรียกทักทาย แต่ "ผู้ต้องสงสัย" ไม่ตอบรับ

ผลการตรวจศพของแพทย์นิติเวช โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ จังหวัดอุบลราชธานี สันนิษฐานเวลาตายของเด็ก ตั้งแต่เวลา 14.30 น.ของวันที่ 12 พฤษภาคม 2563 ถึงเวลา 14.30 น.ของวันที่ 13 พฤษภาคม 2563

ดังนั้นยืนยันได้อย่างชัดเจนว่า ในขณะที่เด็กถูกทิ้งไว้จุดแรกบริเวณท้ายหมู่บ้านก่อนทางขึ้นภูเหล็กไฟยังมีชีวิตอยู่ ก่อนมีการเคลื่อนย้ายไปบนจุดพบศพ

สอดคล้องกับผลตรวจของนักโภชนาการระบุสภาพร่างกายของ "น้องชมพู่" หากขาดน้ำในสภาพแวดล้อมที่มีอุณหภูมิสูงย่อมถึงแก่ความตายได้โดยไม่ต้องทำร้ายร่างกาย ขณะที่นักวิทยาศาสตร์ของสำนักพิสูจน์หลักฐานจังหวัดมุกดาหารได้เก็บวัตถุพยานหลายอย่าง

สำคัญสุด คือ เส้นผมของเด็กที่ถูกหั่นจำนวนหลายเส้น

วัตถุพยานดังกล่าวกลายเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญในทันทีที่เป็นเจออยู่ในรถของ "ผู้ต้องสงสัย" และเส้นผมของคนใกล้ชิด "ผู้ต้องสงสัย" ไปตกอยู่ในที่เกิดเหตุพบศพ ทั้งที่ไม่ได้ขึ้นไปบนเขาภูเหล็กไฟ ตรงกับรายงานการตรวจวิเคราะห์ด้วยเทคนิคการใช้รังสีเอกซเรย์จากสถาบันวิจัยแสงซินโครตรอน (องค์การมหาชน)

ขณะเดียวกันการสอบปากคำ "ผู้ต้องสงสัย" หลายครั้งให้การเป็นพิรุธในลักษณะกลับไปกลับมาและไม่ตรงกับพยานบุคคลอื่น มีการไป "ข่มขู่พยานบางปาก" ให้กลับคำในประเด็นเรื่องเงื่อนเวลาที่พบเจอกัน

สอดรับการผลการเข้า เครื่องจับเท็จ ที่สรุปว่า "ผู้ต้องสงสัย" มีพิรุธในการตอบคำถาม

จากพยานหลักฐานทั้งหมดของคณะทำงาน พล.ต.อ.สุวัฒน์ แจ้งยอดสุข ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติบ่งชี้ได้ว่า "ผู้ต้องสงสัยคนเดียว" เท่านั้นจะนำตัว "น้องชมพู่"ไป และมีการทอดทิ้งไว้ในจุดแรก เพื่อกลับมาทำธุระหาพยานบุคคลอ้างอิงแล้วกลับเข้าไปพาตัวเด็กขึ้นบนเขาภูเหล็กไฟทิ้งไว้ในป่าลึกที่ไม่มีผู้คนเพื่อให้พ้นไปจากตัวเองเป็นเหตุให้เด็กขาดน้ำ ขาดอาหารถึงแก่ความตาย

ก่อนกลับมา จัดฉากอำพรางคดี ให้หลงเป็น "เรื่องการฆาตกรรม" ล่วงละเมิดทางเพศด้วยการถอดเสื้อผ้า ถอดรองเท้า ตัดเส้นผมจงใจให้คล้ายเป็นเรื่องไสยศาสตร์ มนตร์ดำของเขมร หวังเบี่ยงไปถึงคู่กรณีขัดแย้งของพ่อเด็ก

คณะทำงานสืบสวนสอบสวนทั้งหมดที่ใช้เวลาคลี่คลายหาพยานหลักฐานมัด "ผู้ต้องสงสัย" นานถึงปีเศษได้บทสรุปเตรียมรวบรวมพยานหลักฐานให้พนักงานสอบสวน สถานีตำรวจภูธรกกตูม จังหวัดมุกดาหาร เสนอศาลจังหวัดมุกดาหารออกหมายจับ "ผู้ต้องสงสัย"

ฐาน ทอดทิ้งเด็กอายุไม่เกินเก้าปี เพื่อให้เด็กนั้นพ้นไปจากตน โดยประการที่ทำให้เด็กนั้นปราศจากผู้ดูแล เป็นเหตุให้เด็กถึงแก่ความตาย และฆ่าผู้อื่น อันเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 306 ,308 และมาตรา 288

ที่มา : อีจัน