De WMO in Ede en de slechte toegankelijkheid van complex De Hooghe Hoed.

Описание: De WMO staat voor Wet maatschappelijke ondersteuning. Deze wet moet ervoor zorgen dat mensen zo lang mogelijk zelfstandig thuis kunnen wonen en kunnen meedoen in de samenleving. Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de uitvoering van de WMO.

In de gemeente Ede maken ongeveer 7.500 mensen gebruik van de WMO. De kosten bedragen jaarlijks zo’n 30 miljoen euro. Het gaat hierbij om vergoedingen en voorzieningen zoals huishoudelijke hulp, dagbesteding, een scootmobiel, een rolstoel of aanpassingen aan woningen, zoals een elektrische deurdranger. De gemeente heeft WMO-medewerkers in dienst die beoordelen of iemand in aanmerking komt voor een bepaalde voorziening of vergoeding. Wanneer een aanvraag wordt afgewezen, kunnen inwoners bezwaar maken en later eventueel in beroep gaan.
“Het afgelopen jaar (2024) hebben we in Ede ongeveer 3.000 indicaties afgegeven. In 20 tot 25 gevallen waren mensen het niet eens met ons besluit. In de meeste gevallen zijn mensen tevreden of begrijpen zij de afweging die wij maken,” aldus wethouder Van der Schans.

Vorig jaar maakten wij een item over twee bewoners van appartementencomplex De Hooghe Hoed in Ede. Zij zijn slecht ter been en willen graag automatische deuropeners, maar de gemeente Ede besloot hier niet in mee te gaan. Een jaar later is er nog niets veranderd.
Bewoonster Jenny Glasbergen kreeg enkele jaren geleden al een zogenoemd verhuisprimaat toegekend. Dit is een principe binnen de WMO waarbij een verhuizing naar een beter geschikte woning voorrang krijgt boven dure aanpassingen aan de huidige woning. Maar mevrouw Glasbergen wil helemaal niet verhuizen. Zet woont daar prima, alleen de deuren zijn een probleem.

Mevrouw van Riet Paap is slecht ter been en maakt gebruik van een scootmobiel en loopt met een rollator. En de zware deuren zonder automatische deurdrangers zijn een probleem. Haar man hield vaak de deur voor haar open zodat er ze er door kon. Hij had ook contact met de WMO afdeling van gemeente Ede, maar hij overleed plotseling in augustus 2025. Zij geeft aan momenteel niet de energie te hebben om het traject voort te zetten en hoopt dat iemand anders de zaak verder wil uitzoeken.

De gemeente Ede stelt dat verhuurder MVGM een verantwoordelijkheid heeft voor de aanpassingen. MVGM liet mevrouw Glasbergen vorig jaar per e-mail het volgende weten:

“Hoewel we begrip hebben voor de toenemende zorgbehoeften die zich bij bewoners door de jaren heen kunnen ontwikkelen, is De Hooghe Hoed ontworpen als een wooncomplex voor zelfstandig wonende mensen. Het complex beschikt daarom niet over zorgspecifieke aanpassingen zoals bredere deuren of hellingbanen.”

“Wij realiseren ons dat verhuizen naar een aangepaste woning voor veel mensen geen voorkeur heeft en geen eenvoudige stap is. Via de gemeente bestaat de mogelijkheid een beroep te doen op de WMO, die soms ondersteuning biedt bij specifieke aanpassingen. Wij staan open voor overleg met de gemeente.”

“Samen met u en de gemeente hopen wij tot een passende oplossing te komen binnen de mogelijkheden – en beperkingen – van het gebouw. Ook blijven wij graag in gesprek over kleine, haalbare aanpassingen binnen het complex.”

De gemeente Ede heeft tot op heden nog geen contact opgenomen met de verhuurder en blijft bij haar standpunt dat MVGM verantwoordelijkheid moet nemen. Tot nu toe zijn er door de verhuurder geen aanpassingen gedaan, ook geen kleine.

Wij vroegen Kevin Wevers, jurist gespecialiseerd in WMO-zaken, om zijn mening. Die is duidelijk: volgens hem is de gemeente Ede aan zet. Dat staat volgens Wevers ook expliciet in de gemeentelijke Verordening WMO 2024. In artikel 17 (weigeringsgronden woonvoorzieningen) staat dat voorzieningen in gezamenlijke ruimtes mogen worden geweigerd, behalve onder andere automatische deuropeners, hellingbanen en het verbreden van gemeenschappelijke toegangsdeuren.

Wevers verwacht niet dat het verhuisprimaat in het geval van mevrouw Glasbergen bij de rechter stand zal houden, zeker gezien de huidige woningmarkt. Als een arts kan bevestigen dat automatische deuropeners medisch noodzakelijk zijn, schat hij de kans vrijwel 100 procent dat zij een rechtszaak tegen de gemeente zou winnen.

De vraag blijft echter of bewoners de energie, tijd en financiële middelen hebben om een juridische procedure te starten. Voor de mensen die het minder breed hebben zijn er in Nederland ook juristen te vinden die mensen pro deo willen bijstaan.