اقسام ذکر - آیت الله محمد رضا نکونام

Описание: ذکرهای سلوکی، امری تخصصی و علمی است. برخی ذکرها برای مقام اضطرار است و بعضی برای افرادی که موقعیتی عادی دارند. ذکری باید در شب و در تاریکی و خلوت گفته شود و ذکری در روز یا در ملأ عام؛ ذکری برای مقام سجده است و ذکری را نباید در حال سجده گفت؛ ذکری را باید داخل در نماز گفت و ذکری را باید با شفیع آورد؛ ذکری را باید با صلوات همراه ساخت و ذکری را در قبرستان گفت؛ ذکری باید در زیر آسمان گفته شود؛ ذکری ترتیب دارد و ذکری ترتّب و دیگری دارای شماره است. به هر روی، لازم است به حسب هر توانایی و خواسته‌ای، ذکری متناسب برای سلوک داشت؛ ذکری که تنها مربی محبوبی توان تجویز آن را برای سلوک شخص دارد و به هیچ‌وجه نمی‌توان آن را به صورت خودتجویزی و به تعبیری «هردمبیل» آورد. نه تنها در رابطه با ذکر، بلکه انجام غیرعلمی هرگونه کردار مسلمانی، خاصیتی برای زندگی دنیا و آخرت ـ جز تضییع عمر و سرمایه، و پرتوقعی و نتیجه ندیدن و وازدگی از مسایل مذهبی ـ در پی ندارد؛ وگرنه اسلام باید خاصیت خود را در مسلمانان نشان می‌داد و در کشورهای اسلامی، زندانی‌های بزه‌کار، فراوان نبودند و مسلمانان به‌راحتی، تفاوت زندگی مسلمان نمازگزار را با مسلمان بی‌نماز حس می‌کردند.
مسلمانی که بدون نسخه و تجویز مستقیم مجتهد صاحب شرایط، مسلمانی می‌کند، سر از خودتجویزی درمی‌آورد و مسلمانی وی ناشیانه، سطحی و غیرعلمی می‌باشد. برای زندگی باید نسخه، تجویز و دستورالعمل داشت. ما تفصیل این گزارهٔ مهم دانش زندگی را در کتاب «دانش زندگی» توضیح داده‌ایم.
آیت الله محمد رضا نکونام نویسنده کتاب دانش ذکر و هشتصد اثر علمی نوظهور