برترین مورد جهان از نگاه بتهوون

Описание: در این قسمت به سخنان برتر بتهوون می پردازیم
جمله های زیبا و ماندگار بتهوون آهنگساز بزرگ
جمله های قصار بتههون

جملات زیبا از بتهوون
بیشتر از هنرم به دانش خود مدیونم كه نگذاشت با خودكشی به زندگی ام خاتمه دهم. بتهوون
بهترین لحظات زندگی من لحظاتی بود که در خواب گذراندم
من برای شادمانی به دنیا نیامده ام، آمده ام تا كارهای بزرگ انجام بدهم
موسیقی از فكر تراوش می كند و در قلب می نشیند.
تكامل باید هدف ابتدایی همه ی هنرمندان حقیقی باشد.
نمی دانم چه رازی بین هنرمندان حقیقی وجود دارد كه هیچ كدام به دنیا روی خوش نشان نمی دهند.
برای درمان بدبختی و دردهای بشر، دوایی بهتر از موسیقی وجود ندارد.
در جهان، چیزی برتر از محبت نمی بینم.
اگر می خواهی خوشبخت باشی برای خوشبختی دیگران بكوش؛ زیرا آن شادی كه ما به دیگران می دهیم به خود ما بر می گردد.
من جز خوبی نشان دیگری كه نمودار برتری باشد، نمی شناسم.

زندگینامه بتهوون

بتهوون آهنگساز و موسیقی دان بزرگ آلمانی، متولد شهر بُن و حاصل ازدواج یوهان فان بتهوون با ماریا ماگدالنا کوریش بود. او و دو برادر کوچکترش کاسپار کارل و نیکولاوس یوهان 3 کودک باقی مانده از 7 فرزند این خانواده بودند.
بتهوون کوچک برای فرار از تنبیه های پدر به برکه کوچک نزدیک خانه خود پناه می‌برد و در آن پنهان می‌شد. چنین احساساتی از رنج در آثار بتهوون و شدت فورته ها و پیانو ها در اجرا، به وضوح آشکارند.
فورته های قوی که بر روی سازهایش اجرا میکرد اغلب منجر به شکسته شدن ساز میشد، و این مورد باعث شد که شرکت های بزرگ ساخت پیانو قرارداد هایی برای تست شدن سازهایشان توسط بتهوون تنظیم کنند.
در سال 1780 یا 1781، بتهوون تحصیلات خود را با مهمترین معلم خود در بن،کریستیان گوتلوب نیفه استادی برجسته آغاز کرد، کریستیان آثار یوهان سباستیان باخ را مبنای آموزش او قرار داد. و بتهوون واریاسیون هایی ابتدایی و بدون شماره و اپوس، که با عنوان (وو) شناخته می‌شوند، برای ساز شصتی‌دار ساخت.
بتهوون سفری با هزینهٔ کارفرمای خود به وین داشت که انگیزه هنرجویی نزد موتسارت را میتوان دلیل این سفر دانست. هرچند حدود یکسال بعد به دلیل بیماری مادر به بن بازگشت. با درگذشت مادر او که اعتیاد به الکل پدرش را بیشتر کرد، در نتیجه وی مسئولیت مراقبت از دو برادر کوچکتر خود را به‌عهده گرفت و پنج سال دیگر در بن اقامت گزید.
نوامبر 1792، در پی شایعاتی دربارهٔ وقوعِ جنگ ائتلاف اول، بن را به مقصد وین ترک کرد. اما تنها کمی از ورود او گذشته بود که خبر فوت پدرش را شنید. در حالی که موتسارت نیز به تازگی درگذشته بود و غمی بزرگ بر زندگی او سایه انداخت.
با این حال کُنت والدشتاین (پشتیبان و حامی مالی بتهوون در بن)، در یادداشت خداحافظی‌اش برای بدرقهٔ او به وین، نوشت: «با تلاش و کوشش بی‌وقفه روحِ موتسارت را از طریق دست‌های هایدن دریافت خواهید کرد».
و این موضوع به خصوص با وجود افکار عمومی وین که بتهوون را جانشین موتسارت می‌دانستند،در ذهن او راهی درست و مناسب تلقی شد.
بنابراین تلاش های او در فراگیری و آموزش بسیار جدی بود.او تحت نظرِ هایدن آموزش دید و تلاش کرد بر کنترپوان مسلط شود. وی همچنین نزد ایگناتس شوپانتسیگ به فراگیری ویولون پرداخت. او سپس در اوایل این دوره، به دریافتِ دروس آموزشی گاه‌به‌گاه از آنتونیو سالییری می‌پرداخت تا بتواند با سبک و ترکیب آواز ایتالیایی آشنا شود.
در سال 1794 هایدن به انگلستان رفت. اما بتهوون در عوض تصمیم گرفت که در وین بماند و آموزش خود را در کنار یوهان آلبرشتس‌برگر و سایر معلمان ادامه دهد.
عکسی از یوهان سباستیان باخ که همواره بر روی میز کار بتهوون بود، نشان دهنده علاقه او به پیشوای بزرگ موسیقی کلاسیک است. سونات شماره 29 او هامرکلاویر طولانی‌ترین و دشوارترین سونات وی، در قسمت چهارم (فوگ) شباهت بسیاری به آثار باخ دارد.
در سال‌1801 و حتی قبل از آن نشانه‌های نوعی بیماری در بتهوون ظاهر شد که وی را به کم‌شنوائی دچار و زندگی حرفه ای و اجتماعی او را تحت تاثیر منفی خودش قرار داده بود.
کم‌شنوایی او با تمام سختی ها و درد هایی که برایش بوجود آورده بود،مانع آهنگ‌سازی او نشد.
زمانی که بار دیگر از هایلیگنشتاد به وین بازگشت، تغییری در سبک موسیقی او ایجاد شده بود که آغازگر دوره میانی و دوره قهرمانانه وی شناخته می‌شود.
نخستین اثر بزرگ او در این تغییر رویه، سمفونی سوم او در می بمل ماژور معروف به اِروئیکا بود،که طولانی تر از سمفونی های قبل از آن بود.که در 1805 اجرا شد و برخی به طولانی بودن آن اعتراض کردند و عده دیگر آن را شاهکار دانستند.
آثار دوران میانیِ وی جایگاهش را به‌عنوان یک استاد، تثبیت کرد. سال ۱۸۱۰، در یک بررسی از کارهای وی که توسط ارنست هوفمان انجام گرفت، همراه با هایدن و موتسارت از او به‌عنوان یکی از سه آهنگساز بزرگِ موسیقی کلاسیک یاد شد. هوفمان سمفونی شماره ۵ بتهوون را «یکی از مهمترین آثار عصر» نامید.
در تابستان ۱۸۱۴، بتهوون برای اولین بار و پس از پنج سال کم‌کاری، یک سونات پیانو (شمارهٔ ۲۷، اپوس ۹۰) را آهنگسازی کرد. این اثر به‌صورت قابل توجهی نسبت به سونات‌های قبلی او رمانتیک بود.
پایان زندگی مردی بزرگ
در روز های پایانی پاییز سال 1826 بتهوون در راه سفری در راه بازگشت به اطراف وین بود،به شدت دچار سرماخوردگی و بیماری شد.او که برادرزاده قمارباز و بی مسئولیتش را به سراغ پزشک فرستاد دیگر خبری از پزشک پیدا نکرد و برادرزاده او این کار را فراموش کرده بود.تا در نهایت مستخدم می‌خانه ای برای او طبیب فرستاد.
پس از جراحی و در اواخر فوریه حالش وخیم تر شد.یوهان نپوموک هومل(آهنگ‌ساز و نوازنده اتریشی)کدورت‌های خود را با بتهوون به فراموشی سپرد و به همراه همسرش در ششم مارس، به دیدار او شتافت. وی پس از دیدن وی نتوانست مانع از ریختن اشک خود شود.
در نهایت او در بستر بیماری و در عصری طوفانی در سن 56 سالگی درگذشت.


#جملات_برتر #سخنان_برتر #متن_کوتاه #کلام_برتر #قدرت_کلام