ธรรมะเติมใจ

ความรู้สึกทั้งหลาย | เกิดแล้วดับตามเหตุ ไม่ใช่ตัวตนถาวร

การวางความคาดหวัง | ทำให้ใจไม่ต้องแบกสิ่งเกินจำเป็น

ความเงียบแบบรู้เท่าทัน | ช่วยให้ใจเห็นรากของความทุก

ความหวาดกลัวที่ถูกมองด้วยปัญญา | จะค่อยดับลงอย่างสงบ

การยอมรับความจริง | ทำให้ใจไม่ต้องสู้กับสิ่งที่เกิดขึ้น

ความพยายามที่สงบ | ให้ผลไกลกว่าความดิ้นรนที่ไร้สติ

| ความอดทนไม่ใช่การฝืน…แต่คือการกอดตัวเองให้รอดจากคืนที่หนักที่สุด |

| น้ำตาที่ไหล…คือสัญญาณว่าใจยังมีความหวังเหลืออยู่ |

| ความผิดหวังไม่ใช่จุดจบ…แค่เป็นคำเตือนว่าต้องดูแลใจให้ดีขึ้น |

| ไม่มีใครเข้มแข็งตลอดไป…แต่ทุกคนเริ่มใหม่ได้เสมอ |

| วันที่มืดที่สุด…อาจเป็นวันที่ใจเริ่มฟื้นขึ้นช้าๆ |

ทุกข์สอนให้รู้จักตัวเอง…สุขสอนให้รู้จักโลก

ความมืดไม่ได้มาขวางทาง…แต่มาให้ใจเรียนรู้ที่จะมีแสงของตัวเอง

ความรักที่ไม่ยึดติดมีความสุข ความรักที่ยึดติดมีความเจ็บ

| ทุกข์ที่ไม่หลีก…มักให้ของขวัญใหญ่กว่าสิ่งที่คาดหวัง |

| ความเหนื่อยสอนให้เรารู้ ? ว่าแรงที่แท้จริงมาจากข้างใน |

| ชีวิตที่ยังเดินต่อคือชัยชนะ ? ของใจที่ไม่ยอมพัง |

| ความเจ็บที่แบกไว้นาน ? มักพาเราไปพบทิศใหม่ที่ไม่เคยเห็น |

การล้มไม่ทำให้แพ้ การไม่ลุกขึ้นต่างหากที่ปิดโอกาสของชีวิต

การพ้นทุกข์

ความกลัว

ฟังด้วยใจ ไม่ใช่ด้วยหู

ทุกข์ใด ๆ สติรับมือได้

อดทนเพราะเข้าใจ ไม่ใช่เพราะฝืน

รู้ตัวก่อนคิด รู้ทันก่อนพูด

ความทุกข์เป็นครู

การปล่อยวางอดีต

การฝึกจิต ถ้าจิตดี การพูดก็ย่อมดี การกระทำก็ย่อมดี

ทุกข์เพราะยึดติด

การอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ล่วงลับ